|
In de verhalen van Henk Voogel zijn seks en erotiek bijna altijd onontwarbaar verknoopt met macht en pijn. Toch is haast op iedere pagina liefde voelbaar, niet alleen de liefde van de strenge meesters voor hun seksslavinnen, maar ook de liefde die Henk Voogel zelf koestert voor de onderdanige jonge vrouwen die aan zijn verbeelding zijn ontsproten. Het zijn verhalen zonder vooroordelen en taboes, waarin de grenzen worden bepaald door de smaak van de schrijver en niet door wat "men" ervan vindt. Henk Voogel neemt in de erotische literatuur een bijzondere plaats in doordat hij seksverhalen schrijft, meer in het bijzonder SM-verhalen, die bedoeld zijn om de lezer te prikkelen, maar daarbij nergens vervalt in platte porno. Hier is sprake van sadomasochistische erotiek op niveau. Henk Voogel is zelf de gelukkige eigenaar geweest van een lief slavinnetje, maar hoewel er in zijn verhalen elementen voorkomen die aan de werkelijkheid zijn ontleend, zijn alle personages fictief, tenzij uitdrukkelijk anders wordt vermeld. Zijn verhalen vertegenwoordigen een soort SM, waarbij gehoorzaamheid en onderdanigheid voorop staan. De slavinnen in de verhalen moeten vaak gewaagde en exhibitionistische opdrachten vervullen. Dat betekent, dat zijn verhalen ook mensen buiten de gebruikelijke SM-scene kunnen aanspreken. Boeken in deze sfeer bestaan wel, maar zijn dan altijd vertaald uit het Engels of het Duits. Henk Voogel is de enige die dit soort boeken schrijft in het Nederlands. Zelf zegt hij het volgende: "Ik ben om twee redenen erotische verhalen gaan schrijven. De ene was, dat ik het zonde vond dat al die mooie fantasieën die door mijn hoofd speelden, verloren zouden gaan. De andere was, dat ik in de sekslectuur die ik onder ogen kreeg, bijna nooit iets van mijn gading vond. Het meeste was grof, plat en vooral fantasieloos. Zelden kwamen ze verder dan neuken, beffen en pijpen, en dat dan nog in grove, lelijke woorden, die de seks omlaag haalden tot iets smerigs. In mijn ogen is seks juist iets moois en dat probeer ik in mijn verhalen tot uitdrukking te brengen." Henk Voogel Henks SM-droomliedjeIk wou dat ik een
lief slavinnetje had, zo'n meisje gemaakt om te strelen Ik wou dat ik een
lief slavinnetje had. Op bevel zou ze zich uit moeten kleden Ik wou dat ik een
lief slavinnetje had, een zwartje, een bruintje of een blondje Ik wou dat ik een
lief slavinnetje had, zo'n schatje, zo'n dotje, zo'n snoesje Ik wou dat ik een
lief slavinnetje had om mijn eenzaamheid te verlichten Ik wou dat ik een
lief slavinnetje had. Ik zou altijd lief zijn en teder Henks manifestHenk was heel bevlogen over hoe er in Nederland met seks werd omgegaan. Hier zijn alfabetisch manifest.Hij heeft er nog een paar weken voor zijn dood aan gewerkt. Leve de seksualisering: een alfabetisch manifest In memoriamHenk Voogel is overleden op 16 mei 2011.Hij was aan het fietsen in zijn geliefde Cumbria, het Lakedistrict van Engeland. Hij was op vakantie en kreeg tijdens het fietsen een hartaanval. Hij is 67 geworden. Henk was uniek in schrijversland en in de sm-wereld. Ik heb hem leren kennen als een zeer integere man. Altijd bereid anderen te stimuleren in en te helpen bij het schrijven van mooie erotische (sm) verhalen. Schrijven was zijn beroep: hij was van oudsher journalist. Schrijven van mooie, liefdevolle sm verhalen en romans was echter zijn passie. Het uitgeven van zijn eigen werk zag hij als roeping. We zullen hem missen. Henk liet aan mij -onverwacht- zijn uitgeverij en website na. Ik heb het op me genomen om zo lang mogelijk zijn boeken voor iedereen beschikbaar te blijven stellen. Daarbij wordt ik geholpen door reintoch, eigenaar en beheerder van smverhalen.nl, de site van mijn eigen verhalen, en Sherazade. Henk Voogel publiceerde zelf zijn boek Mariska op smverhalen.nl, een boek dat hij helaas wegens geldgebrek niet meer in boekvorm kon publiceren. En eerder plaatste smverhalen.nl uit "Sylvia en andere verhalen" het verhaal: Yvette en Sander. Natuurlijk houden we ook zijn site in de lucht. Henks deel zal inhoudelijk onveranderd blijven.. Alleen de opmaak is door reintoch aangepast. Paul Gérard |
|
Paul Gérard schrijft om de lezer 'op te winden'. In die zin zijn zijn romans en verhalen pornografisch van karakter. Toch worden erotische beschrijvingen nooit plat of grof en is de erotiek vrouwvriendelijk. Zijn fans zijn dan ook veelal vrouwen. Belangrijk is dat gevoelens van de hoofdpersonen altijd op de eerste plaats komen. En de erotiek is ook voor niet sm-liefhebbers goed invoelbaar. De site smverhalen.nl is Paul Gérards eigen site. Daar vind je al zijn verhalen en romans en informatie over hem. Met name op: Paul Gérard hij schrijft:Ik schrijf al heel lang smverhalen. Mijn eerste verhalen, de eerste drie hoofdstukken van “In de ban van zijn Wil”, schreef ik in 1981.Ik weet nog goed dat ik de boeken van Pauline Rage geweldig vond, en meer van zulke verhalen wilde lezen. Maar die waren er niet. Je had natuurlijk Massad, maar de verhalen daarin vond ik gewoon niks, en in wezen allemaal hetzelfde. Dan maar zelf gaan schrijven, ideeën genoeg, want sm fantasieën had ik al vanaf mijn puberteit. Ik weet nog dat ik mijn verhalen aan Massad aanbood. Die vond mijn verhalen dan weer helemaal niks. Wat een arrogantie om ze juist aan hen op te sturen, dacht ik achteraf: gelukkig maar dat ik mijn motivatie voor het schrijven achterwege had gelaten. Je schrijft toch ergens om gelezen te worden (ook mijn toenmalige partner deelde mijn enthousiasme niet - maar om andere redenen) en dat had het effect dat ik een paar jaar niet meer schreef. schijverskring Sepia en Henk VoogelIk werd lid van de VSSM en dacht op een gegeven moment: waarom niet een oproep in de Kerfstok om een schrijverskring op te richten. Dat had succes: al heel snel was er een groep van negen enthousiaste schrijvers. Van drie van hen vind je op deze site verhalen: Phoenix, René en ..... Henk Voogel.Heel veel verhalen werden in heel korte tijd uitgewisseld en becommentarieerd. We hadden allemaal last van schrijf- en leeshonger. Heel stimulerend en heel leerzaam. Het maakte dat ik me echt een schrijver wist. Zo intensief als het was, was het helaas (daarom?) geen lang leven beschoren. Wel heb ik nog met Henk en de VSSM als formele uitgever een tijdschrift voor ‘het betere’ smverhaal proberen op te richten. Zonder succes. lees verder |