RECENSIES
"Joyce, onderwerping in liefde"
De ik-figuur van dit 256 pagina’s tellende verhaal ontmoet Joyce als ze 21 is, onwetend en geremd. Hij onderwijst haar gedurende de volgende zeven jaar in de kunst van de ‘liefdevolle onderwerping’. In het begin is dat bijvoorbeeld het dragen van een jurk in plaats van een broek. Ze protesteert dan eerst, maar omdat hij het wil en zij van hem houdt, geeft ze toe. Zo leert hij haar ook zichzelf bevredigen, haar benen wijd uiteen te spreiden of te genieten van ondeugende kleding. Haar verlangen om zijn onderdanige seksslavinnetje te worden worstelt met haar preutsheid, zodat hij soms met strafpunten moet dreigen. Uiteindelijk doet ze dan toch telkens wat hij wil en geniet daarbij buitensporig. En zo leert ze steeds hogere niveaus van schaamte en pijn te combineren met lust en liefde. Hoe kan het einde anders dan gelukkig zijn?
Bron: De Nieuwe Sekstant, zomer 2001
Erobird slaat vleugels uit
De uitgeverij Erobird heeft onlangs het tweede boek van Henk Voogel met de titel "Joyce" op de markt gebracht. In dit boek maken we kennis met de preutse Joyce, die geleidelijk de wereld van macht en onmacht ontdekt en zich uiteindelijk volledig overgeeft aan lust en wellust tijden s SM-spelletjes. Het verhaal is heel realistisch geschreven en zowel voor dominanten als onderdanigen heel herkenbaar omdat de auteur de belevingswereld uit eigen ervaring kent en dit buitengewoon goed weet te verwoorden. Een prima opvolger van "Sylvia" en zeker de moeite waard.
Bron: Massad 189, juli-augustus 2001
Voogel - in de subcultuur van de bdsm geen onbekende verschijning - heeft zelf een uitgeverij opgericht om zijn werk aan de man te kunnen brengen. Die heet Erobird. "Joyce, onderwerping in liefde" is zijn tweede boek. Het is een roman met een eenvoudig plot. De "ik"-figuur ontmoet Joyce, geen gewoon Indisch meisje, want alleen schaamte verhindert het soort overgave waar wij als lijdend voorwerp of onderwerp (bijna had ik geschreven: meewerkend voorwerp) zo van kunnen genieten. Stukje bij beetje neemt de dominant die schaamte weg en het spel tussen die twee neemt dan ook steeds intensere en soms grootse vormen aan. Het loopt allemaal vreselijk goed af, al vraagt de dominant zich af, hoe hij de relatie spannend moet blijven houden als ze allebei wat ouder zijn en de lichamen niet meer zo strak. Maar voorlopig leidt hij een leven zonder zorgen. Al zijn initiatieven krijgen de juiste respons en de schaamtevolle aarzelingen van Joyce verhogen alleen de spanning en het genot. Ze overwint ze trouwens altijd. De dominant faalt nooit. Nimmer maken zich fundamentele twijfels meester van Joyce. Er is geen enkele crisis. De kracht van Voogels roman is dan ook niet gelegen in het verhaal of in de geestelijke ontwikkeling van de hoofdpersonen. Die heeft te maken met de beschrijvingen van het bdsm-spel in al zijn grote rijkdom. Met de achtergrond van het geheel. Met de grenzen die aan dominantie en onderdanigheid gesteld zijn. Want die hebben allemaal te maken met het ware leven.
In het gemiddelde sm-verhaal is de dominant een of andere strak vormgegeven kapitalist die zich letterlijk meester maakt van de sub. Zij verdwijnt op landgoed of kasteel om daar een totale slavernij te ondergaan. Het is 24/7 wat de klok slaat en niemand kan over de hoge muren kijken. Maar Joyce en haar dominant hebben een gewone baan. Bovendien is haar onderdanigheid begrensd. De ik-figuur is haar eigenaar uitsluitend voor zover het seks en erotiek betreft. Op alle andere terreinen des levens zijn zij elkaars gelijken, vormen zij een team, zijn zij een hecht paar. Dat wordt op verschillende plekken in het boek duidelijk gemaakt. De onderdanigheid van Joyce strekt zich niet uit tot het huishouden en zij heeft over het leven van alledag haar zeer eigen mening die zij ook doorzet. Het grootste deel van de roman bestaat echter uit minutieuze beschrijvingen van het spel dat die twee spelen: dat heeft met bondage en pijn te maken, met mindfucks, met kledingvoorschriften en onderdanigheid, met het uitgeleend worden aan derden. Zo krijgt "Joyce, onderwerping in liefde" het karakter van een leerboek. Stap voor stap beschrijft Voogel de uiteenlopende scenes, waarbij hij hygiënische en andere veiligheidsmaatregelen niet vergeet. Ik moest soms denken aan jeugdboeken van voor de oorlog die titels droegen als "Oom Jan leert zijn neefje schaken" of "Jongens bouwen een radio". Henk Voogel is de Jacob van Maerlant van de hedendaagse SM. Hij heeft een leerdicht geschreven. Tussen de regels door geeft hij tal van tips en adviezen. Hij laat ook zien, hoe je toch vorm kunt geven aan een echte bdsm-relatie tussen alle dagelijkse verplichtingen en beslommeringen door.
Bron: Kerfstok, dec/jan 2001-2002
Dit boek is vanuit de Meester geschreven en hij is echt helemaal stapelgek op haar. De dingen die gebeuren, de opdrachten die zij krijgt enz. zijn minder extreem dan in Iris en daardoor is het realistischer.
Karin (Bad Kinky stel)
