RECENSIES
"Connie, gepijnigd uit liefde"
De Schattebouten van Henk Voogel
Wie wel eens de
Kamasutrabeurs bezoekt, kent de schattebouten van Henk Voogel. Ze
heten Sylvia, Joyce, Iris en Connie. En ze liggen ter verkoop op
de kleine stand die hij daar altijd inricht. Ze zijn ook gemerkt,
die meiden. "Erobird" luidt de imprint onderaan hun
achterzijde. Want het zijn geesteskinderen. Voogel schrijft
SM-romans die hij in eigen beheer uitgeeft. Dat betekent
investeren en hard werken, want in tegenstelling tot wat sommige
mensen geloven, zit er geen groot geld in SM-boeken. De
gerenommeerde uitgeverij Atlas heeft het in de jaren negentig wel
eens geprobeerd met een Zwarte Reeks, goed verzorgd, heftig, en
literair, maar die is in zijn geheel bij De Slegte terecht
gekomen.
De opkomst van het internet heeft trouwens de
hele seksliteratuur een zware slag toegebracht. Waarom zou je
naar een winkel gaan om daar te zoeken, wat je in het geniep van
je werkkamer kunt downloaden. Er zat voor Henk Voogel dan ook
niets anders op dan zijn romans zelf te laten drukken en binden
om er vevolgens zèlf mee op de markt te gaan stan, want de
gewone boekwinkels zien geen handel in zijn geesteskinderen.
Connie is van hen niet de jongste, maar ze is wel het laatst in
de openbaarheid gebracht.
"Dit boek is geschreven in de
jaren tachtig van de twintigste eeuw", zegt Voogel in zijn
voorwoord, dat gedateerd is met het jaartal 2002.
De geesteskinderen van Henk
Voogel hebben het een en ander gemeen. Ze zijn allemaal begin
twintig, misschien zelfs nog jonger.
En zij hebben gekozen voor
een administratieve loopbaan. Dat is noodzakelijk, want bij het
vormgeven van zijn dominanten volgt Voogel een klassiek patroon.
Het zijn rijke zakenlieden, in ieder geval personen die een veer
voor de mond kunnen wegblazen. Die welstandigheid maakt het leven
voor de auteur namelijk een stuk eenvoudiger. Het is nu
voorstelbaar, dat zij over afgelegen villa's beschikken met ruime
keldervertrekken, state of the art martelkamers en eventueel nog
huispersoneel dat ingeschakeld wordt bij de training van de
onschuldgie maagden. Dat is ook het lot van Connie. Zij is nog
geen achttien, als zij bij mijnheer Roberts in dienst treedt als
secretaresse.
Hoe ziet zij eruit? "Zij had een lief
gezicht, omlijst door een massa bruine krullen en met een paar
gezellige sproeten rond haar neus, maar wie goed keek, zag soms
een fonkeling in haar bruine ogen die deed vermoeden dat er meer
in haar school dan alleen maar een lief karakter. Verder was ze
in feite heel mooi: slanke taille, stevige borsten van de juiste
omvang, gave huid, maar - verlegen als ze was - verhulde ze dat
met wijde bloesjes en jasjes."
Mijnheer Roberts regelt een kasverschil, zodat
hij Connie van diefstal kan beschuldigen. Ze kan kiezen tussen de
politie of gehoorzaamheid. Hoe kan het ook anders en dan mag ze
meteen mee naar het tweede huis van mijnheer Roberts. Dat is van
alle gemakken voorzien. Zo beschikt Connies baas over een stoel,
waar automatisch een soort kluisters uit springen. Alles is nu
klaar voor de training die Connie naarmate het boek vordert, met
meer enthousiasme ondergaat. Zij begint ook op mijnheer Roberts
te vallen. Een stevig leeftijdsverschil tussen sub en dominant is
namelijk een vast element in de boeken van Henk Voogel. Mijnheer
Roberts neemt grote risico's, zodat Connie tegen het eind van het
boek in handen valt van een foute dominant, die bovendien ook nog
een echte slavenhandelaar blijkt. Maar gelukkig houdt mijnheer
Roberts alles goed in de gaten, zodat op het laatste moment een
redding volgt. Connie weet nu, aan wie zij zich de rest van haar
leven moet binden, geestelijk en lichamelijk.
In al Voogels boeken zijn de
dominanten zeer zelfverzekerde heren die precies weten wat zij
willen en het proces totaal sturen. Zij worden nooit voor
onverwachte verrassingen gesteld, zoals wij, als we in de
slaapkamer bezig zijn en spel ineens een geheel andere wending
neemt dan we hadden gedacht.
Hun trainingsprogramma is altijd de rode draad door de
Erobird-boeken en dat programma wordt afgewerkt. In Voogels
universum zijn dominanten dan ook betrekkelijk emotieloze
elementen die om vrij onduidelijke redenen zo'n meisje tot
gehoorzaamheid trainen en tot liefhebsters van pijn. Of het moest
zijn, dat de meester nu en dan opmerkingen maakt in de trant van
"Ik houd van jou".
In Connie legt mijnheer Roberts overigens aan de zeventienjarige
buurjongen Peter uit, wat hem beweegt. Hij doet aan SM en Peter
krijgt op dat gebied een vrij naukeurige uitleg. Maar waarom
mijnheer Roberts het nou allemaal zo lekker vindt, dat verklaart
hij niet en Peter vraagt daar ook niet naar. Hij mag wel meedoen
aan een spel met Connie. En daarna leent mijnheer Roberts haar
een keertje aan Peter uit. Maar hij doet verder niks met de
hopeloze verliefdheid die zoiets bij een puber wel zou moeten
opleveren. Peter had minstens moeten proberen haar te stelen. De
kern van Connie ligt dan ook niet in de geestelijke processen,
maar net als in al Voogels boeken, in het spel, de dingen die
Connie in een rap tempo moet ondergaan. Net zolang tot het boek
uit is. Connie weet dan dat mijnheer Roberts het allemaal uit
liefde doet ... Nee, in de boeken van Henk Voogel is geen twijfel
mogelijk, geen aarzeling, geen uitweg ook die de onderdanige
ondanks de geboden mogelijkheid niet kiest. De kleuren zijn
helder, de lijnen scherp gestoken. Aan de vaagheid van het leven
buiten de Kamasutrabeurs wordt niet gedaan. Maar, zullen sommigen
misschien zeggen: "Waarom ook? We worden in de tram al
genoeg met de werkelijkheid geconfronteerd."
Het moet voor Henk Voogel zelf trouwens een mooie gedachte zijn, dat er een markt is waar hij zijn schattebouten kan verkopen. Steeds weer. Voor luttele euro's. Dat is nog eens wat anders dan je sub na zorgvuldige afspraken "uitlenen". Dat is in handen geven van wildvreemden, omdat ze de juiste prijs betalen. En op elk exemplaar staat nog een streepjescode ook.
Bron: Kerfstok juni/juli 2003
Dit boek gaat over Connie, die door haar baas, levenspartner en Meester getraind wordt. Zij mag nooit seks hebben zonder pijn en ze leert heel veel pijn te verdrragen zonder een kik te geven. Later komt dat heel goed van pas, als zij bij een verkeerd persoon terecht komt.
Karin (Bad Kinky stel)
