Leve de seksualisering. Deel 4
|
(Dit manifest wordt regelmatig bijgewerkt.
Naakt Naakt is bloot, zonder kleren. Met naakt is op zich niets mis. Naakte lichamen (mits slank) kunnen zelfs prachtig zijn. Jonge vrouwen zijn soms zó mooi, dat kleding gewoonweg heiligschennis is, en wel speciaal het laatste stukje kleding (bikini of broekje). Maar in plaats daarvan heeft het idee bij velen postgevat, dat naakt "obsceen" is. Dat woord betekent niets; het brengt alleen maar een (aangeleerde) emotie onder woorden. Het is niet zo dat naakt "obsceen" is en dat mensen er daarom tegen zijn, nee, ze zijn er om een of andere vreemde reden tegen en hebben daarom het woord "obsceen" bedacht. Vervolgens zeggen ze, dat ze "geschokt" worden door het zien van naakt, maar ook dat is slechts een aangeleerde reactie, die je ook weer kunt afleren. Woorden als "obsceen" en "geschokt" dienen alleen maar om onze vrijheid te beperken. Er zijn mensen die zeggen dat ze geen naakt willen zien. Nou, dan kijken ze maar een andere kant op. Waarom zouden we daar rekening mee moeten houden? Er zijn ook mensen die geen broekrokken willen zien; moeten die dan ook maar worden verboden? Net zo goed als mensen hoofddoekjes, of soepjurken, of broekrokken of baggy pants mogen dragen, moeten zij naakt mogen lopen. Waarom zou dat wat anders zijn? Gewoon een kwestie van vrijheid. Waarom zou je trouwens geen naakt willen zien? Wat is er mis met naakt? Dat is alleen maar een overgeërfde reflex die stamt uit de (godsdienstige) haat tegen het lichaam. Verder is het zo dat datgene wat men "niet wil zien" in de loop van de tijd opschuift. Zo wilde "men" in de 19e eeuw geen enkels zien en in de jaren '20 van de 20e eeuw geen knieën. En zo had je later ook mensen die geen dijen (minirok) of blote buiken (bikini) wilden zien. Ach, zo zie je maar dat alles went. Hoeveel mensen maken zich nog druk om topless? Bij jongens zie je overigens een omgekeerde beweging. Nog tot in het begin van de twintigste eeuw was het heel gebruikelijk dat jongens naakt gingen zwemmen. Het verschilt ook per cultuur. Bij ons zijn blote dijen volledig geaccepteerd, maar blote borsten nog niet helemaal. In Afrika maken ze zich niet bijzonder druk om blote borsten, maar vinden ze blote dijen "obsceen". (Ook de dijen van mannen. Bij ons zie je daar een echo van in de vorm van sportbroekjes en zwembroeken, die de laatste jaren ineens merkwaardig lang zijn geworden, vermoedelijk mede onder invloed van Afrikaanse voetballers.) En waarom zou je juist de mensen die geen naakt willen zien, hun zin geven? Er bestaan ook mensen die het juist wèl willen zien; die hebben evenveel rechten. Waarom moeten mensen die verklaren, geschokt te zijn door naakt, hun zin krijgen? Waarom dan niet de mensen die geschokt zijn doordat de naakte feiten voortdurend worden verdonkeremaand door ze te scramblen of door er een zwart blokje voor te zetten? Stel dat er mensen opstaan die zeggen geen commerciële reclame te willen zien en die "geschokt" zeggen te zijn over de "commercialisering" van onze maatschappij, krijgen die dan ook hun zin? Goedbeschouwd is het absurd dat de overheid zich het recht aanmatigt om ons voor te schrijven dat we bepaalde lichaamsdelen bedekt moeten houden. Dat gaat de overheid niets aan. Naakt moet in principe gewoon mogen, in ieder geval op het strand, in het bos en in alle recreatiegebieden en in feite overal waar het de verkeersveiligheid niet in gevaar brengt. Het is raar dat mensen die naakt willen recreëren, worden verbannen naar speciale naaktstranden. Het zou omgekeerd moeten zijn. De stranden en recreatiegebieden moeten overal vrij zijn. Voor de mensen die geen naakt willen zien kunnen we dan eventueel speciale textielstranden afbakenen. Een goed voorbeeld: In Duitsland bestaat in de Harz een "Naturistenstieg", een naakt-wandelpad. Aan het begin daarvan staat een bord met daarop het volgende rijmpje: "Willst du keine Nackten sehen, darfst du hier nicht weiter gehen." (Wil je geen naakten zien, dan mag je hier niet verder gaan.) Let op dat woord "darfst" ("mag"). Het zien van naakt kan seksueel prikkelen, maar dat is plezierig en daar is niets mis mee. Wie seksueel geprikkeld wordt, gaat maar gewoon ergens fijn vrijen of fijn masturberen. (Tussen haakjes: geil zijn is een lekker gevoel waar je ook van kunt genieten zonder er direct iets mee te doen.) Je kunt trouwens ook geprikkeld worden door bijna naakt, misschien zelfs nog wel meer dan door helemaal naakt, dus waarom naakt dan niet mag en bijna naakt wel, valt niet in te zien. Mensen die tegen naakt zijn, geven daarmee aan dat zij zelf nog in de knoop zitten met hun seksuele gevoelens en verlangens en dat ze daar bang voor zijn. Wat moet je daarop zeggen? Grow up! Een naaktfotograaf heeft eens gezegd: Wie bij het zien van een naakt meisje niet het gevoel krijgt met iets heiligs of iets verhevens bezig te zijn, moet wel zeer armoedig van geest zijn. Tegenwoordig is er meer bloot te zien dan vroeger op de TV en in reclame e.d. Nou, wees blij. Wat is er nu mooier dan een naakt meisje? Maar nee, dan gaan de armoedigen van geest het over "seksualisering" hebben. Het geklaag over seksualisering is gewoon een echo van de aloude haat tegen het lichaam en de daarmee gepaard gaande angst voor de seksuele vrijheid van vrouwen. In TV-programma's over seks, zoals Sexcetera of Hot Doc, komen naakte meiden voor. Helemaal niet erg; juist leuk. Stuitend in zulke (en andere) programma's is veel eerder het vulgaire gebral van de (jonge) mannen. Daar zou de regering zich meer zorgen over moeten maken dan over mooie naakte meiden. Na de onderdrukking van alles wat naar seks riekte, in de 19e eeuw en tot zeker in de jaren '50 van de 20e eeuw, zijn we nu met een inhaalmanoeuvre bezig. Eindelijk is het normale leven zich aan het herstellen. Dat valt toe te juichen. Maar nog altijd is er op veel punten sprake (niet van teveel maar) van te weinig naakt. Het komt op TV en in films nog veel te vaak voor, dat de situatie vraagt om naakt, maar dat dit dan toch niet wordt vertoond. We zien op dit punt helaas nog teveel (zelf-)censuur. Voorbeeld: Als Romeo en Julia (bekende personages uit een stuk van Shakespeare) uit bed komen, nadat ze voor de eerste keer de liefde hebben bedreven, ligt het dan voor de hand dat ze aangekleed zijn? Maar de armoedigen van geest willen ons weer betuttelen. Eerst hebben ze het woord "seksualisering" gebruikt om het juiste opinieklimaat te creëren en nu proberen ze stap voor stap de klok terug te zetten. Ze willen bijv. iets doen tegen de "sex dating", 's nachts op de commerciële TV. De Tweede Kamer heeft daar zelfs een christelijke motie over aangenomen. Maar sinds wanneer mag de overheid zich bemoeien met de inhoud van de programma's? Ondertussen worden films en documentaires wel bot en respectloos onderbroken voor reclame, maar daar maakt de Tweede Kamer zich niet druk over. Dus reclame voor materiële producten is geen probleem, maar jezelf aanprijzen mag niet? Op zich misschien maar een ondergeschikt punt, maar waar gaat het eindigen? Ieder stukje betutteling lijkt op zich misschien niet zo vreselijk, maar uiteindelijk komt het toch neer op aantasting van onze vrijheid. Kortom, dat gezeur over bloot moet nu maar eens ophouden. Geniet ervan of haal je schouders erover op. (Zie ook: aanstoot.) (Zie ook: kleding.) (Zie ook: schaamte.) In het kader van de betutteling wordt bij films en TV-producties vaak opgemerkt, dat ze niet geschikt zijn, of niet bestemd zijn, voor de ogen van jonge kijkers. Daarmee bedoelen ze, dat er naakte mensen te zien zijn. Dat ze elkaar in films bedriegen en doodschieten, is blijkbaar wèl geschikt voor jeugdige kijkers. Maar de jeugdige kijkers hebben tegenwoordig, mede dankzij internet, vast al veel meer blote mensen gezien dan hun ouders. Ze zouden films met bloot erin beter ongeschikt kunnen verklaren voor ouders van, zeg, tussen de 35 en de 50, want die krijgen er maar rare neigingen tot censuur van. (Zie ook: ouders.) Aan filmmakers wordt soms gevraagd: "Waarom toch altijd zo expliciet?" Let wel: die vraag wordt uitsluitend en alleen gesteld over geslachtsdelen, nooit over iets anders, bijvoorbeeld nooit als ze elkaar doodschieten. Het is natuurlijk helemaal niet "altijd" expliciet, alleen maar af en toe, maar de mensen die deze vraag stellen, bedoelen eigenlijk dat het van hen nóóit "expliciet" mag. Het enig juiste antwoord is: "Waarom niet?" Filmmakers mogen zoveel of zo weinig bloot tonen als zij willen. Vrijheid. Een betere vraag aan filmmakers zou zijn: Waarom altijd zo negatief over seks? Waarom seks altijd in een kwaad daglicht stellen? Waarom seks altijd in verbinding brengen met iets akeligs? Er bestaat hoegenaamd geen film, buiten de porno, waarin seks wordt behandeld als een feest voor lichaam en geest. Een oproep aan TV-makers: Houd eens op met je slaafs te onderwerpen aan al die regeltjes van vroeger. Bevrijd je daar eens van, laat die onzin achter je. Zie toch eens in hoe belachelijk het is om geslachtsdelen te scramblen e.d. (Zie ook: zedendelicten en zedenwet.)
Normen en waarden Normen zijn concrete regels, waarden zijn algemene beginselen. Alle waarden samen vormen de moraal. (Zie aldaar.) Een voorbeeld van een waarde is beleefdheid, maar een dame voor laten gaan is een norm. Merk op dat christenen bij "normen en waarden" bijna uitsluitend het oog hebben op seks. Op het gebied van seks bestaan geen algemeen geldige normen. Dat is vaak ongemakkelijk en je ziet dan ook, dat veel onervaren mensen zich onzeker voelen en heel erg op zoek zijn naar normen. Ze vragen zich af wat "normaal" is. Maar bij seks is niets normaal of abnormaal. Alles wat met onderling goedvinden plaatsvindt, is okee. Abnormaal is alleen datgene waarmee je jezelf of een ander schade toebrengt. Een advies aan jonge mensen: Trek je bij seks niets aan van "normen en waarden", behalve van één waarde: elkaar geen verdriet doen. Bij seks mag alles, behalve elkaar kwetsen. Wees lief voor elkaar en experimenteer er lustig op los, zonder je af te vragen of iets "normaal" is of "hoort" of dat het misschien "gek" is. Al proberend merk je vanzelf wat je lekker vindt en wat niet en dan ga je gewoon door met datgene waar je je (samen) goed bij voelt. Onthoud vooral dit ene zinnetje: "Het is niet gek om ... te doen en het is óók niet gek om het (nog) níét te doen." (Voor de puntjes mag je elk seksueel gedrag invullen dat je wilt, bijv. anale seks, of SM, of ook alleen maar "seks".) Wees niet bang om onhandig te zijn, want iedereen is in het begin onhandig. Het gaat er niet om dat je een prestatie levert, het gaat erom dat je samen plezier hebt. Wees ook vergevingsgezind tegenover de onhandigheden van je bedpartner. Bouw je onhandigheden als het ware in in je spel en lach er samen om. (Samen kunnen lachen is ook bij seks heel fijn en verhoogt de intimiteit.) Maar zèg het wel als iets je niet bevalt en wees ook niet bang om je ouders, of andere ervaren mensen, om tips te vragen. En, niet te vergeten, vrij veilig, mèt condoom. (Zie ook: clitoris, de alinea over de penseelstreek.)
NVSH De NVSH is de Nederlandse Vereniging voor Seksuele Hervorming, plagend soms wel de NV Seksuele Hervorming genoemd. De NVSH is helaas erg klein geworden, doordat de meeste mensen denken dat ze haar doel heeft bereikt, wat in een aantal opzichten natuurlijk ook inderdaad het geval is. (Maar in andere niet. Zie: seksuele revolutie.). Verder hebben TV en internet de voorlichting in feite overgenomen. De NVSH is een grote beweging geweest in de jaren '60. Toen mochten anticonceptiva nog niet vrij worden verkocht, maar de NVSH mocht ze wel aan leden leveren en veel mensen waren alleen om die reden lid. De NVSH pleitte voor geboorteregeling en gaf voorlichting. Ze beleefde haar grootste bloei onder voorzitterschap van Mary Zeldenrust-Noordanus, met als hoogtepunt het congres "De staat als zedenmeester". Het programma dat op dat congres werd geformuleerd, is in feite nog steeds de moeite waard. Het manifest "Leve de seksualisering", dat u nu leest, ademt dezelfde geest. In 1969 bracht de NVSH de praktische taken (anticonceptie, voorlichting en advies) onder in de Rutgershuizen. Begin jaren '70 (toen pas!) werd het verbod op de verkoop van anticonceptiva opgeheven. Toen daarna binnen de NVSH ruzie uitbrak over het te volgen beleid en over wat er moest gebeuren met de Rutgershuizen, beseften de meeste leden dat ze de NVSH niet meer nodig hadden voor hun condooms en zegden ze hun lidmaatschap op. Maar de NVSH is nog steeds een nuttige organisatie, die goede voorlichting geeft. Website: www.nvsh.nl. Sommige Rutgershuizen bestaan nog (als deel van de Rutgers-NISSO-groep), maar sinds 2001 heeft de overheid de subsidies afgeknepen, buitengewoon kortzichtig in het licht van de schreeuwende behoefte aan voorlichting die nog bestaat, vooral onder jonge mensen.
Onderwijs De seksuele bevrijding is gelukkig een feit, maar dat wil nog niet zeggen dat de seks altijd goed is. De seksualisering is iets om toe te juichen, maar daarbinnen moeten we dan streven naar betere seks. (Zie: seksuele revolutie.) Daarbij doen we er goed aan, de blik te verbreden tot buiten het terrein van de seks zelf. De beste manier om betere seks te krijgen, is namelijk: goed onderwijs. Hoe beter mensen zijn opgeleid, hoe groter de kans, dat zij begrijpen dat seks fijner en rijker kan worden als ze minder lomp en egoïstisch zijn. Dit is een bijzonder geval van een wetmatigheid die altijd opgaat: Onderwijs, en alléén onderwijs, kan mensen uit de barbarij verheffen (waarbij het niet eens zoveel uitmaakt wat de inhoud van dat onderwijs is). Het blijft helaas alleen maar een kàns, want ook mèt onderwijs laat helaas niet iedereen zich verheffen, maar als die kans groter wordt, zullen over de hele samenleving gerekend méér mensen zich beter gaan gedragen. Er is af en toe het nodige te doen over (een klein aantal) jongeren van allochtone afkomst die zich misdragen. Volgens het onderzoeksbureau "Research voor Beleid" zijn hun seksuele problemen deels "cultureel" bepaald. Sommige groepen allochtonen houden er, volgens dat bureau, een "losse levensstijl" op na, "waarin het ervaren en het nemen van verantwoordelijkheid voor de eigen acties niet centraal staat." Vandaar "een vaak achteloze houding ten aanzien van anticonceptie." "Een deel van de beschreven groep - van Turkse, Marokkaanse, Surinaamse, Antilliaanse en Afrikaanse afkomst - is seksueel erg actief en heeft relatief veel vluchtige seksuele contacten." Nu kan het best zijn dat dit deels een kwestie van "cultuur" is, maar dat kan nooit alles verklaren, want voor de meeste allochtonen gaat het hier geschetste beeld niet op (en omgekeerd zijn er ook autochtonen die zich zo gedragen). Nee, het is voor een groot deel ook domweg een kwestie van te weinig onderwijs. Dus: Wat je ook met die jongeren doet en hoe je ze ook aanpakt, je zou ze in ieder geval onderwijs moeten geven. (Daarbij kun je ze ook leren hoe ze fatsoenlijk met meisjes en met homo's moeten omgaan. Ook jongens met weinig opleiding begrijpen heus wel wat het betekent om respect voor een meisje te hebben. Misschien komen ze niet uit zichzelf op het idee, maar je kunt het ze wel uitleggen.) Als ze in de gevangenis komen, laat hen dan bijvoorbeeld een aantal (Nederlandse) boeken lezen (deels fictie, deels non-fictie) en examineer ze daarover; als ze slagen, mogen ze vrij; iets in die geest. Sinds de val van het communisme in Rusland, in 1989, is onze aandacht steeds meer uitgegaan naar de verhouding met de moslimwereld. Nu bij ons de vrouwenemancipatie nog maar net is geslaagd, vinden we dat de moslimwereld ons voorbeeld zo snel mogelijk moet volgen. Overal waar het Westen invloed heeft, zoals in Irak en Afghanistan, vinden we dat vrouwenrechten in de wet verankerd moeten worden. Turkije, dat in de EU wil, wordt door ons o.a. aan dit punt afgemeten. In Marokko, een dictatoriaal geregeerd land, zet de koning zelf zich actief in voor vrouwenrechten. Dat is een mooi streven, maar vergeet één ding niet: De meeste moslimlanden, zelfs als ze rijk zijn door de olie, kennen nog grote armoede, vooral op het platteland. Zoals altijd zijn het de vrouwen, die daarvan de zwaarste lasten moeten dragen. Voor die plattelandsvrouwen, die in armoede leven, is vrouwenemancipatie niet het eerste waar ze aan denken, zeker niet als dat vooral lijkt in te houden dat ze geen hoofddoek of boerka meer moeten dragen. Ook hier is goed onderwijs een van de allerbelangrijkste punten. Als er genoeg goed opgeleide vrouwen zijn, zullen zij vanzelf de zaak van de vrouwenrechten met steeds grotere kracht op de agenda zetten. Niet voor niets zijn de islam-fundamentalisten, m.n. de Talibaan in Afghanistan en Pakistan, tegen onderwijs voor meisjes.
Orgasme Het resultaat van seks is gewoonlijk een orgasme of hoogtepunt (climax, extase). Allerlei spieren trekken samen en ontspannen weer en daarbij komen in de hersenen stoffen vrij die ons een zalig gevoel geven. Het lijkt misschien of het doel van seks een orgasme is, maar dat is niet zo; het orgasme is het (voorlopige) éínde van de seks. In ieder geval geldt dat voor mannen. (Bij vrouwen bestaat er veel meer variatie in seksbeleving dan bij mannen. Dat geldt voor haast elk aspect van seks en in ieder geval ook voor het orgasme.) Het doel van seks is: (samen) zoveel mogelijk plezier maken en aldus een zo fijn mogelijk orgasme bereiken. Dat kan door de seksuele opwinding zo hoog mogelijk op te voeren. Het gaat bij seks dus om de seksuele opwinding. Die opwinding gaat gepaard met verlangen. Een verlangen is altijd een verlangen náár iets, maar het verlangen zèlf kan ook fijn zijn en dat is bij seks zeker het geval. Op een gegeven moment, als de opwinding niet meer te dragen is, ontlaadt het lichaam zich in een orgasme en dat is dan het einde (in twee betekenissen). Dit verschil in benadering (orgasme als doel of orgasme als einde) is niet onbelangrijk, want dat kan het verschil uitmaken tussen een oppervlakkig orgasme ("och, wel lekker") en een zeer intens orgasme ("wow") waarbij je haast het bewustzijn verliest. Hoe hoger je de seksuele opwinding weet op te voeren, hoe intenser het orgasme kan zijn. Het verdient dus aanbeveling om niet meteen door te stoten (letterlijk) naar een orgasme, maar om de tijd te nemen om de opwinding groter en groter te maken. Met andere woorden: doe niet aan - wat wel is genoemd - "acht-minuten-seks", maar neem de tijd om het genot zo hoog mogelijk op te voeren. Goede seks is geen haastwerk. Met enige oefening zijn op die manier fabelachtige orgasmes te bereiken. Vrouwen zijn in zekere zin bevoorrecht, want die kunnen meerdere keren achter elkaar klaarkomen en ook nog eens veel intenser dan mannen. Als je de kwaliteit van een orgasme een cijfer moet geven van 1 tot 10, zo wordt wel gezegd, dan kan een vrouw een 10 krijgen, een man hoogstens een 4. De Romeinse schrijver Ovidius gaat zelfs nog verder. Die laat in een van zijn verhalen de ziener Teiresias zeggen: Als er tien delen seksueel plezier te verdelen zijn, krijgt de vrouw er drie maal drie en de man slechts één. (Waarom hij "drie maal drie" zegt en niet "negen", is niet duidelijk. Misschien alleen maar een kwestie van taal-ritme. Het kan ook zijn dat hij bedoelt, dat vrouwen op drie verschillende manieren van seks genieten en op elk daarvan drie keer zoveel als een man.) De fysiologische basis hiervoor is, dat er in de clitoris veel meer zenuwuiteinden zitten, op een kleiner oppervlak, dan in de penis. Daar staat tegenover dat veel vrouwen moeite
hebben met klaarkomen. Voor een deel komt dat, doordat bij
seksueel verkeer de clitoris niet goed wordt geraakt. De clitoris
is nu eenmaal gebouwd op uitwendige en niet op inwendige
stimulering. De beste remedie is: als vrouw zèlf zorgen voor je
orgasme, je orgasme letterlijk en figuurlijk in eigen hand nemen,
en niet doen alsof je partner er verantwoordelijk voor is. En
vooral ook veel aan zelfbevrediging doen, want afgezien van het
plezier dat dit oplevert, is het ook een goede oefening. (Zie:
masturbatie.) Een garantie op een orgasme geeft dit niet, maar de
kans erop wordt een stuk groter, want veel vrouwen komen bij
masturberen gemakkelijker klaar dan bij neuken (al komt het
omgekeerde ook voor). Er is nog een ander verschil tussen mannen en vrouwen. Bij mannen is seks een nogal mechanisch gebeuren: masseer zijn penis en hij krijgt een orgasme. Zelfs als hij het zou willen, zou het hem heel moeilijk vallen niet klaar te komen. (Hoewel je dat schijnt te kunnen trainen; sommige SM-meesteressen proberen dat met hun man.) Bij vrouwen ligt dat heel anders: Als een vrouw niet in de stemming is, is het vrijwel onmogelijk om haar te laten klaarkomen; dan wordt ze misschien niet eens geil. Het komt nogal eens voor, dat een vrouw er langer over doet om een orgasme te krijgen dan een man; mannen krijgen vaak veel te vroeg een zaadlozing. Dit hoeft echter helemaal geen probleem te zijn. Waarom krijgt de man immers die zaadlozing? Omdat hij het enorm geil vindt wat hij aan het doen is. Nou, dan kan hij toch gewoon doorgaan? Tegelijk kan de vrouw zichzelf desgewenst vingeren. Maar er bestaat een veel grootsere methode om te zorgen dat de vrouw aan haar trekken komt: haar eerst tot een orgasme beffen en daarna pas neuken. Mannen, wees in dat opzicht niet kinderachtig. Het is heus geen opoffering, want het is een geweldige ervaring om een vrouw onder je tong te voelen klaarkomen. (En het smaakt nog lekker ook. Je kunt próéven of een vrouw klaarkomt; probeer het maar eens.) Met je tong en lippen, en aanvullend met je vingers, kun je veel beter al die opwindende reacties van haar lichaam voelen dan met je geslachtsorgaan en je buik. Dus, vrouwen, eis dit van je man (behalve natuurlijk als je beffen niet fijn vindt). Een man die jou niet wil beffen, is jou niet waard. Het voorgaande moet niet worden gelezen alsof een orgasme per sé móét. Het doel van seks is niet klaarkomen, maar samen plezier maken, en het kan best eens gebeuren dat je niet klaarkomt, maar dat de seks toch heel plezierig was. Seks zonder orgasme is heus niet altijd mislukte seks. Dit geldt meer voor vrouwen dan voor mannen; vrouwen geven soms aan dat wat hun betreft een orgasme niet (meer) hoeft. (Ook dàt kun je proeven.) Dat neemt niet weg, dat je als man, als echte gentleman, natuurlijk je uiterste best moet doen. Níet, let wel, om haar een orgasme te laten krijgen, want dat is, om het zo eens te zeggen, jouw verantwoordelijkheid niet, dat is haar eigen verantwoordelijkheid. Trouwens, juist als je je daar te erg op concentreert, kan het misgaan. Nee, jouw verantwoordelijkheid als man is, zorgen dat jullie samen zoveel mogelijk plezier hebben. Dus niet zo snel mogelijk doorstomen naar je eigen orgasme, maar haar alle kans geven om zoveel mogelijk plezier te putten uit het samenzijn. En guess what? ... Dan heb je zelf óók het meeste plezier. Vrouwen doen soms alsof ze klaarkomen; met een half-Engelse term: ze "faken" een orgasme. Daar kan af en toe best een goede reden voor zijn, maar meestal is het dom, zéker binnen een relatie. Je doet dan net alsof het heel lekker is en je partner denkt dan dus dat hij het heel goed doet. Je geeft, zoals dat heet, het verkeerde signaal. Bij een man gaat het orgasme vrijwel altijd gepaard met een zaadlozing of ejaculatie. Daardoor kan een man tijdens de seks vaak maar één orgasme krijgen. Jonge mannen kunnen soms wel meer dan één keer, maar de inspanning wordt veel groter en gewoonlijk zal het plezier bij de tweede of zelfs derde keer sterk afnemen. (Maar trek je niets aan van deze algemene feiten en doe gewoon wat je zelf of wat je samen lekker vindt.) Toch wordt hiermee striktgenomen een verkeerd beeld geschetst. Een orgasme en een zaadlozing zijn twee verschillende zaken. Let maar eens op als je bij het aftrekken op het allerlaatst iets verkeerd doet: dan kan het gebeuren dat het sperma er wel uitloopt, maar dat je geen orgasme krijgt. Nu is dat niet aan te bevelen, maar in principe kan (met enige oefening) het omgekeerde ook: klaarkomen zonder zaadlozing. (Dit is een van de belangrijkste onderdelen van Tantra-seks. Zie aldaar.) Als een man erin slaagt om wèl een orgasme te krijgen, maar géén zaadlozing, kan hij ook meerdere orgasmes achter elkaar krijgen. Oudere mannen hebben vaak moeite met het krijgen en vooral behouden van een erectie. Maar ook zonder erectie is een orgasme mogelijk, zij het dat dit gewoonlijk niet zo intens is. Het orgasme van de vrouw is striktgenomen niet nodig voor de voortplanting en daarom zijn er wel evolutiebiologen die zich afvragen waarom het dan toch bestaat. Een nieuwe theorie op dit punt is, dat het orgasme van de vrouw een bijverschijnsel zou zijn van het orgasme van de man. Het idee is dan dat het orgasme van de man zó belangrijk is, dat de mogelijkheid ertoe al wordt aangelegd in de foetus voordat de ontwikkeling tot man of vrouw goed begint. Wel, dat zou best kunnen, maar het is wel een erg dogmatische visie. Evolutiebiologen gaan er gewoonlijk vanuit, dat eigenschappen bestaan omdat ze bijdragen aan het voortplantingssucces. Bepaalde eigenschappen zouden de drager aantrekkelijk maken voor het andere geslacht, dus tot meer nakomelingen leiden en zo zouden die eigenschappen dan op den duur over de bevolking worden verspreid. In die zin hebben die eigenschappen "nut" en eigenschappen die geen "nut" hebben zouden door de natuur worden weggeselecteerd. In grote lijnen klopt dat wel, maar het wordt een dogma op het moment dat ze gaan denken, dat eigenschappen alléén maar bestaan als ze nut hebben, en àltijd worden weggeselecteerd als ze geen nut meer hebben. In werkelijkheid bestaan er wel degelijk eigenschappen die geen nut hebben voor de voortplanting; denk maar aan muzikaliteit. Dus zèlfs als het orgasme van de vrouw geen nut zou hebben voor de voortplanting (op zich al een dubieuze en arrogante aanname), hoeft het nog steeds geen bijverschijnsel te zijn. Maar, zou je kunnen zeggen, misschien is muzikaliteit óók wel een bijverschijnsel van iets anders. Tja, wie weet, maar als de evolutie kennelijk zulke leuke bijverschijnselen als muzikaliteit en het vrouwelijk orgasme oplevert, kunnen we daar alleen maar heel erg blij mee zijn. Overigens zijn er ook biologen die voorzichtig de mogelijkheid opperen, dat het orgasme van de vrouw een rol speelt bij de kans dat seks tot bevruchting leidt. Alweer: wie weet? Maar het is opvallend dat ze een veel meer voor de hand liggende verklaring over het hoofd zien: Het vrouwelijk orgasme draagt er ongetwijfeld toe bij dat vrouwen graag seks willen. En als er nu íets "nut" heeft voor de voortplanting ... Bij vrouwen wordt soms onderscheid gemaakt tussen een "clitoraal" en een "vaginaal" orgasme bij vrouwen, maar dat is zinloos. Misschien bestaat dat onderscheid wel, aangezien er verschillende zenuwbanen in het spel zijn, maar in de praktijk zullen die zelden afzonderlijk worden geprikkeld en zullen de sensaties dus door elkaar lopen. Maar hoe dit ook zij, het doet er niet toe. Het enige onderscheid wat ertoe doet, is dat tussen een och-wel-lekker-orgasme en een wow-orgasme. Je moet gewoon voor jezelf uitvinden waardoor je een intens orgasme kunt krijgen en er verder geen etiketten op plakken, of een oordeel aan verbinden. Het idee bestaat, dat het ideaal zou zijn om bij de seks gelijktijdig klaar te komen. In feite is het veel beter als de vrouw iets eerder klaarkomt, want voor haar duurt het orgasme dan lekker lang en voor hem maakt het niet uit. En als het voor hem wel iets uitmaakt, is dat alleen maar gunstig, want dan wordt zijn orgasme ook intenser. De meeste mensen zullen geen orgasme krijgen voordat ze 9 of 10 zijn, of zelfs 14 of 15. Maar het kan al veel eerder. Zelfs is al waargenomen dat ongeboren kinderen (zowel jongetjes als meisjes) in de baarmoeder met hun geslachtsdelen speelden en dat hun lichaampjes op dezelfde manier reageerden als dat van volwassenen die een orgasme krijgen. Alleen hebben jongens van onder de 13 à 14, als ze een orgasme krijgen, daar nog geen zaadlozing bij.
Oud (en jong) De Franse schrijver Houellebecq zegt, in een fictieve terugblik vanuit de toekomst: "In de moderne wereld mocht je partnerruiler, bi, trans, zoöfiel of SM zijn, maar het was verboden om oud te zijn" en "ouderen werden kortom in alle opzichten behandeld als louter afval." Hij spreekt zelfs van "een holocaust van ouderen". (In: "Mogelijkheid van een eiland".) Goed, dat mag overdreven zijn, maar er zit wel iets in. (Zie ook: vergrijzing.) Oud zijn is niet in de gratie. Mensen van nu willen ten koste van zowat alles jong zijn en jong blijven. (In contact-advertenties prijzen mannen zichzelf soms al aan als "jongeman van 48".) Dat uit zich niet alleen in aandacht voor het uiterlijk (zie: uiterlijk, zie: plastische chirurgie), maar ook in kwesties van smaak. (Zie verder: infantilisering.) Doordat we zo gezond zijn, is de gemiddelde levensverwachting de laatste eeuw of zo fors gestegen. Lang geleden werden mensen gemiddeld maar zo'n 30 à 40 jaar oud, nu iets in de buurt van 75. Geleerden beweren soms dat de levensverwachting wel zou kunnen stijgen tot 120 of 150 jaar, maar dit berust op een misverstand. De maximale gemiddelde levensduur van de mens is (en blijft) ongeveer 85 jaar. Het was niet zo dat alle mensen vroeger maar 30 of 40 jaar werden. Nee, ook toen konden ze 85 worden, alleen gingen de meesten vóór die tijd dood. Vooral de kindersterfte was hoog. We zouden eigenlijk moeten weten hoe hoog de gemiddelde levensverwachting van een kind van 1 jaar toen was. Dan kom je meteen al een stuk hoger uit dan die 30 of 40 jaar. En als je kijkt naar de levensverwachting van een twintigjarige, kom je nog weer hoger uit. Tegenwoordig halen de meeste mensen die leeftijd van 85 en daardoor neemt de kans dat iemand 100 wordt ook wel ietsje toe, waardoor de gemiddelde levensverwachting inderdaad ietsje stijgt. Maar in grote lijnen geldt: Dat de levensverwachting is gestegen komt niet doordat we met z'n allen ouder worden, maar doordat we allemaal even oud worden, nl. ongeveer 85. Sommige mensen halen de 100. Veel meer is biologisch niet mogelijk, doordat de stofwisseling van onze lichaamscellen altijd gepaard gaat met schade en het repareren van kapotte cellen op den duur teveel energie kost. Er zijn geleerden die beweren dat je bij een mens, net als bij een oude auto, tot in eeuwigheid onderdelen kunt blijven vervangen. Zelfs bij auto's is dit al twijfelachtig, maar bij mensen is het stomweg niet waar. Het is eigenlijk merkwaardig dat mensen zo oud worden en vooral dat vrouwen nog zo lang blijven leven als ze al lang geen kinderen meer kunnen krijgen. Dat komt in het dierenrijk verder nergens voor, dus in dit opzicht is de mens uniek. Er zijn wel theorieën geopperd om te verklaren hoe dit komt. Voorlopig is de meest plausibele theorie, dat in de oertijd mannen die gezond waren en (dus) oud werden, de beste toegang tot de jonge vrouwen hadden. Daardoor zouden de erfelijke eigenschappen die bijdragen tot ouder worden, verspreid zijn geraakt onder de bevolking, ook onder vrouwen. Zou kunnen (al verklaart het niet waardoor vrouwen gemiddeld ouder worden dan mannen), maar stel dat dit waar zou zijn, wat gaat er dan op den duur met onze levensverwachting gebeuren, nu het al lang niet meer de oude mannen zijn die de meeste toegang tot de jonge vrouwen hebben? Maar dat is de lange termijn. Sommige voedingsdeskundigen verwachten dat de levensverwachting van de mens al heel binnenkort zal gaan dalen doordat we steeds meer ongezond "fast food" eten. Teveel van dat spul bestaat uit weinig meer dan (mais- of soja-)meel met een smaakje. (Overigens is het voedsel-systeem zoals zich dat de laatste tijd heeft ontwikkeld, onhoudbaar. Zowel voor de productie als voor de verpakking als voor het transport van fast food is aardolie nodig en die raakt op.) De laatste twintig jaar is de gemiddelde levensverwachting weliswaar nog gestegen, maar is het aantal gezonde jaren afgenomen. Met andere woorden: het aantal kwalen in de laatste levensfase is toegenomen. Als mensen ouder worden, gaat het met de seks meestal wat moeilijker. Vrouwen krijgen na de overgang een iets drogere vagina, mannen kunnen wat moeilijker een erectie krijgen. Meestal is daar op eenvoudige wijze iets aan te doen en levert het weinig problemen op. (Zie ook: impotentie.)
Ouders (van nu) Als we programma's over opvoeding zien op de TV, valt op dat er meestal meer mis is met de ouders dan met de jongeren. Ofwel die ouders durven helemaal geen grenzen te stellen, ofwel ze slaan door naar het andere uiterste en worden weer veel te streng, tot totalitair aan toe. (Zie: internet.) De ouders van "de jeugd van tegenwoordig" zijn ongeveer tussen de 35 en 50 jaar oud. Ze hebben zelf in hun jeugd de vrijheidsidealen van de jaren '60 nog niet, of nog onvolledig, meegekregen, in een opvoedingsklimaat waarin de angst voor seks nog lang niet was verdwenen. En nu hun kinderen de vrijheid omarmen, raken die ouders soms in paniek. Of misschien zijn ze jaloers op hun kinderen, vooral hun dochters, dat die wel de vrijheid nemen die zijzelf nog niet hebben durven nemen en betreuren ze dat ze zelf niet jong meer zijn. In een aantal opzichten kun je hier spreken van een tussengeneratie. Destijds waren ze te jong om deel te nemen aan de "seksuele revolutie" (zie aldaar) van de jaren '60 en '70 en nu zijn ze te oud om nog te kunnen meedoen met de "hedonistische" jeugd. (Zie: hedonisme.) Hoe graag ze dat misschien ook nog zouden willen. (Zie: oud.) Deze tussengeneratie bestaat voor een flink deel uit verwende consumenten, die zich vervelen als ze niet voortdurend worden beziggehouden en vermaakt. (Zie: infantilisering.) Het ziet ernaar uit, dat dit gepaard gaat met grote angst, waardoor ze hun kinderen tot in het overdrevene voor allerlei gevaren willen behoeden. Denk bijv. aan de helm waarmee veel ouders hun kinderen laten rondfietsen. Daartoe nemen ze zelfs maatregelen die alleen maar als totalitair betiteld kunnen worden. (Zie: internet.) Het resultaat is, dat kinderen/jongeren geen eigen ruimte meer krijgen om zich normaal te ontwikkelen, iets wat overigens ook in de hand wordt gewerkt door het alom aanwezige autoverkeer. (Ze groeien op in een "ouderlijke luchtbel", is dit al wel genoemd.) Uit Engeland zijn daar al extreme voorbeelden van bekend. Daar zijn bijvoorbeeld kleuterscholen waar de hele dag camera's op de kinderen zijn gericht, zodat de ouders thuis op de computer kunnen volgen wat er gebeurt. En er zijn tieners die alleen het huis uit mogen met een GPS-bandje om hun been (iets wat je criminelen met huisarrest zelfs nauwelijks zou aandoen), zodat de ouders, alweer op de computer, tot op enkele meters nauwkeurig kunnen zien waar hun kind zich bevindt. Het schijnt dat in België ouders hun opgroeiende kinderen laten schaduwen door privé-detectives. Kan het nog gekker? Ja het kan nòg gekker. In Amerika waarschuwen mensen al de politie als ze een kind alleen op straat zien lopen. Blijkbaar voeren sommige ouders, die, mede door internet, de controle onder hun handen voelen wegglippen, in paniek een achterhoedegevecht. Dat kan vervelend zijn, want daardoor geven ze toch weer de oude verkramptheid op het gebied van seks door aan een deel van de jeugd, zodat we de kans lopen daar nog weer een generatie langer last van te hebben. De socioloog Cas Wouters heeft terecht opgemerkt, dat de ouders bang zijn om de controle over de jeugd te verliezen, maar dat ze dit gieten in de vorm van angst dat de jongeren de controle over zichzelf verliezen. Wel, dat komt natuurlijk wel eens voor, maar het is nogal naïef om te denken dat je dat als ouder kunt voorkomen door de teugels strakker aan te trekken. Een veel betere manier is, om het vaak (in ongedwongen sfeer) met de jongeren te hebben over verantwoordelijkheid en over de gevolgen die hun handelen kan hebben. Dus opvoeden in plaats van verbieden. (Zie ook: voorlichting.) Maar geen misverstanden: Gelukkig zijn er ook veel ouders die het wèl goed doen. Die moeten alleen oppassen dat ze zich aan de ene kant niet laten inpakken door de zorgelijke praatjes van de moraalridders, en dat ze aan de andere kant wel redelijke grenzen blijven stellen aan hun kroost. (Zie ook: puberteit.)
Overbevolking en milieu Op aarde leven nu meer dan zes miljard mensen; we gaan snel in de richting van zeven miljard. Daarom wordt wel gezegd dat de aarde overbevolkt is. Wel, de aarde is inderdaad overbevolkt, maar dat komt niet in de eerste plaats door dat aantal. Theoretisch zou de aarde, volgens sommigen, wel veertig miljard mensen kunnen voeden; de vraag is alleen: op welk welvaartsniveau en ten koste waarvan? Dan houden we op den duur een planeet over waarop alleen nog mensen, kraaien en ratten leven - en daarna ook die niet meer. Onze economie is gebaseerd op het leegplunderen van de aarde, waarbij terwille van geldelijk gewin meedogenloos over alles - landschap, natuur, ook mensen - wordt heengewalst en waarbij we de aarde ook nog eens vervuilen. Vaak wordt dat omschreven als "aantasting van het milieu", maar dat klinkt veel te lief. Bij het woord "milieu" krijg je toch gauw de associatie met natuurgebieden met planten en dieren, en dan zou je kunnen zeggen - er zijn ook geldwolven die dat doen - dat mensen belangrijker zijn dan natuur. Maar dat is een totaal verkeerde voorstelling van zaken, want bij "milieu" gaat het om veel meer dan alleen natuur. Zolang bij "milieu" in de eerste plaats wordt gedacht aan natuur, gaat het ook vooral over vervuiling, en dat is een belangijk aspect, maar niet het belangrijkste. Waar het in wezen om gaat is dit: Het milieu, dat is de grondslag waarop het leven mogelijk is. Als we het milieu aantasten, vernietigen we onze eigen grondslag van bestaan. We zijn bezig de spreekwoordelijke tak af te zagen waarop we zelf zitten. De aarde is als een schip dat stuurloos ronddrijft op de oceaan. De mensen op dat schip slopen steeds meer dekken en wanden en spanten, maken daar producten van en noemen dat "economische groei". En dat gaat een hele poos prima ... totdat - wie had dat nu gedacht? - het schip zinkt. Je kunt wat er aan de hand is, ook vergelijken met een wip of weegschaal, waar op de ene kant een zwaar gewicht ligt en op de andere kant bijna niets. Nu zetten we steeds meer gewichten op die andere kant. Een hele tijd gebeurt er niets en dus gaan we vrolijk verder. En dan ineens, na een laatste minieme toevoeging, kiept de wip of de weegschaal om. Ieder kind dat er op aarde bij komt, betekent dat we met z'n allen nog harder aan de genoemde tak zagen. Nu is het echter zo, dat een Amerikaans of Europees kind het milieu veel meer aantast dan een kind in India of Afrika. Dat laat zien dat voor het milieu niet in de eerste plaats het aantal mensen van belang is, maar veel meer hun levenswijze. Maar onze levenswijze, dat is onze welvaart. Hiermee zeggen we dus eigenlijk: Alleen als we in armoede leven tasten we het milieu, onze levensgrondslag, niet aan. Er is wel een andere manier van leven mogelijk, een manier van leven waarbij we het milieu alleen maar gebruiken en niet verbruiken (dus waarmee we de tak niet afzagen maar er alleen van oogsten) en waarin we toch ook in welvaart leven, maar dat kan alleen bij een kleiner aantal mensen. In die zin is er overbevolking. Het is in wezen zeer eenvoudig: hoe meer (materiële) welvaart we (willen) hebben, hoe minder mensen er maar op de planeet aarde kunnen leven zonder die volledig kapot te maken en zonder dat de mens eerst een heleboel dieren en vervolgens zichzelf uitroeit. Om het concreet te maken: Met het welvaartspeil dat we in West Europa gewend zijn, kunnen op aarde nog geen drie miljard mensen leven. De wereldbevolking zal echter doorgroeien naar negen miljard mensen. Om die allemaal net zo welvarend te laten worden als wij, zou de wereldeconomie vijftien keer zo groot moeten worden. Vijftien keer, terwijl de opwarming van de aarde nu al niet meer tegen te houden is en diverse grondstoffen en energiebronnen nu al beginnen op te raken. Onthoud het maar als volgt: We hebben te maken met drie componenten: bevolking, welvaart en milieu. Daarvan kunnen er nooit meer dan twee tegelijk groeien; de derde gaat achteruit. (Tenzij we onder "welvaart" ook een rijk milieu rekenen, evenals vrije tijd. Dat zou eigenlijk moeten, maar dat voert hier te ver.) Intussen is de welvaart zeer ongelijk verdeeld. Aan de ene kant van de wereld wonen mensen die zo rijk zijn dat ze zich de grootste milieuproblemen nog wel even van het lijf kunnen houden (hoewel zij de grootste veroorzakers zijn), aan de andere kant zullen er binnen afzienbare tijd, binnen enkele tientallen jaren, honderden miljoenen mensen op de vlucht slaan en/of sterven door watergebrek, oorlogen, vervuiling, ziektes. Als de mensen niet goedschiks hun aantal verkleinen, door geboorteregeling, gebeurt dat kwaadschiks door de genoemde rampen. Nederland is (afgezien van een stadsstaat als Singapore) het op-één-na dichtstbevolkte land ter wereld; alleen Bangladesh overtreft ons op dat punt. Nederland is helaas ook het enige land in West Europa waar de bevolking (nog net) groeit! Al is ook in Nederland het omslagpunt in zicht. Minister Rouvoet wilde dat de vrouwen weer meer kinderen krijgen, maar laat ze dat alsjeblieft niet doen. Nederland telt nu meer dan 16 miljoen inwoners. Wat is er zo geweldig aan dat aantal dat dat niet zou mogen dalen? Het is juist heerlijk dat de bevolking van Nederland op den duur teruggaat naar tien miljoen of nog minder.
Overspel Overspel (vreemdgaan, ontrouw, slippertje) is seks met iemand anders dan je vaste partner. Op overspel wordt vaak gereageerd alsof het het ergste is wat er bestaat, speciaal in Amerikaanse films (zelfs seksfilms) en sitcoms. Dat berust op de bekende christelijke obsessie met seks en dus overschatting van seks. Een intiem gesprek met iemand anders is in die visie veel minder bedreigend voor een relatie dan seks. Overspel (van je partner) is precies zo erg als je het zelf maakt. Als je van overspel iets heel ergs maakt, dan ìs het ook heel erg. Maar als je overspel niet zo erg vindt, dan ìs het ook niet zo erg. Overspel is heel erg, zolang je het zelf heel erg vindt, maar je zou ook kunnen leren om er minder geobsedeerd tegenaan te kijken. Seks is tenslotte niet alles. Waarom zou je elkaar niet de vrijheid gunnen? Je bent toch niet met elkaar een relatie aangegaan om elkaar als bezit te beschouwen? Als je partner jou genoeg aandacht blijft geven, waarom zou het dan erg zijn als hij/zij een ander óók aandacht geeft? Dat kun je dan toch geen "ontrouw" noemen? Maar als hij/zij je nu níét meer genoeg aandacht geeft? Dan is dàt het probleem en niet het overspel; net als bijvoorbeeld bij een hobby die uit de hand loopt. Bedenk ook, waaròm je overspel eigenlijk erg vindt: Omdat het als een bedreiging wordt gevoeld voor de relatie. Dan helpt het niet echt als je als reactie op "ontrouw" van je partner de relatie zelf maar vast kapot maakt. Beter voorbeeld van een selffulfilling prophecy (een zichzelf waarmakende voorspelling) kun je nauwelijks bedenken. Het is soms een punt van discussie of je het je partner moet vertellen als je vreemd bent gegaan. Antwoord: dat hangt af van je relatie en van die partner; daar zijn geen vaste regels voor. Mensen, ook partners, mogen best wel, als dat zo uitkomt, geheimen voor elkaar hebben. (De houding van "wij hebben geen geheimen voor elkaar" is in wezen nogal griezelig en zelfs totalitair.) Weet je wat veel erger is dan overspel? Als je probeert de gangen van je partner na te gaan en als je telkens wilt weten waar hij/zij is geweest, of als je stiekem in zijn/haar agenda of computer gaat neuzen. Niet omdat je je partner moet "vertrouwen", maar omdat je hem/haar vrijheid en privacy moet gunnen. Ook partners hebben recht op vrijheid en op een privé-leven. Je moet gewoon niet alles van je partner willen weten. Tegenwoordig zijn er ook mensen met een "open huwelijk". Die gunnen elkaar vrijheid en doen niet moeilijk over overspel. Overspel is alleen maar seks, maar samen hebben ze een relatie die dieper gaat. Variaties op overspel zijn de parenclub en/of partnerruil ("swinging"). Ach, je moet het maar zo zien: het is gewoon plezierig om ook eens met een ander te neuken. En het is sneu als je, alleen maar omdat je getrouwd bent, alle andere lekkere dingen moet laten lopen. Trouwens: kijken naar hoe je partner met iemand anders neukt en plezier heeft, kan ook heel leuk en opwindend zijn. Daarom kan het best een leuk idee zijn om eens een derde, en een vierde, bij je relatie te betrekken. (Zie ook: polyamorie.) Uit DNA-onderzoek is gebleken, dat 10% van de kinderen niet is verwekt door de echtgenoot. Vrouwen binden zich graag aan een betrouwbare man en ze krijgen graag kinderen van een aantrekkelijke man, en die twee vallen niet altijd samen. Dit patroon, dat een vrouw een vaste partner heeft en daarnaast seks met andere mannen, is in het dierenrijk wijd verbreid. (Om één voorbeeld te noemen: mezen doen het ook zo.) Op internet bestaat een virtuele wereld, "Second Life", waarin je met een zelfgekozen identiteit, een avatar, allerlei zelfgekozen avonturen kunt beleven. Maar die avonturen mogen dan virtueel zijn, de emoties die erbij komen kijken, zijn echt. Er is al iemand door een echte rechter veroordeeld, omdat zijn avatar in "Second Life" een diefstal had gepleegd. En er zijn al echte relaties verbroken omdat mensen hun avatar overspel hadden laten plegen. Tja, het is maar hoe belangrijk je dat vindt. Je zou ook kunnen zeggen: zolang hij met zijn avatar bezig is, pleegt hij niet in het echt overspel.
Patriarchaat We leefden tot voor kort in een patriarchale maatschappij, dat wil zeggen een maatschappij waarin de mannen het voor het zeggen hadden. In West Europa en tot op zekere hoogte in de VS hebben we die overwonnen, maar in de meeste landen bestaat het patriarchaat nog steeds. (Een van de duidelijkste bewijzen daarvoor: het bestaan van "eerwraak".) Een patriarchale samenleving kenmerkt zich door onderdrukking van de vrouw en van seks. Het is geen toeval dat die twee samengaan, want de angst (van de patriarchen, d.w.z. de man) voor seksuele vrijheid betekent in de eerste plaats angst voor (seksuele) vrijheid van vrouwen. Vrije vrouwen zijn namelijk geen eigendom meer van de man, over vrije vrouwen hebben mannen geen zeggenschap. Het is dus ook geen toeval dat vanaf de jaren '70 de emancipatie van de vrouw en de seksuele bevrijding hand in hand zijn gegaan. Het feit dat er ook prikkeldraad-feministen bestaan doet daar niets aan af. (Zie: feminisme.) In een patriarchale maatschappij moeten de mannen altijd bang zijn dat ze hun macht verliezen. Ze zijn dus verschrikkelijk bang voor de verleidingskunsten van de vrouw. Vandaar waarschijnlijk dat ze zo bang zijn geworden voor seks en zo'n angst voor en haat tegen het lichaam hebben ontwikkeld. Maar het leuke is: Als de mannen over de schrik heen zijn, blijken vrije, geëmancipeerde vrouwen in alle opzichten véél interessantere medemensen te zijn dan kleingehouden vrouwen. Dus ook de mannen profiteren van vrouwenemancipatie. Het is een win-win-situatie. En ze hoeven niet bang meer te zijn voor seks. Het patriarchaat is nog niet helemaal overwonnen; we vinden er nog resten van. Het geweeklaag over "seksualisering" is zo'n rest.
Pedofilie Pedofilie betekent: seksuele voorkeur voor kinderen (jongetjes of meisjes). Om te beginnen zou het goed zijn om het begrip "kinderen" hier letterlijk te nemen. Pedofielen houden van echte kinderen en vinden iemand van boven de 12, bij wie de geslachtskenmerken zich gaan ontwikkelen, al gauw te oud. En àls ze iets blijven zien in een wat ouder kind, komt dat doordat ze die persoon nog steeds als kind zien. Van de andere kant is het nogal belachelijk om een volwassene die verliefd is op een meisje van 17, of 16, of 15, als "pedofiel" te betitelen. Iemand die verliefd wordt op zo'n jong meisje, ziet al de vrouw in haar en niet meer het kind, precies het omgekeerde dus als bij pedofielen. Pedofilie zou helemaal niet zo vreselijk zijn, als er niet zo'n kabaal over werd gemaakt. Dat kabaal, plus alles wat daaruit voortvloeit (bijv. geheimhouding, of bot en gewelddadig politie-optreden) is veel erger voor de kinderen dan de seks zelf. (Zie verder: kinderen.) Mensen kunnen vaak egoïstisch en bot en wreed zijn. Pedofielen zijn ook mensen, dus ook die zijn niet allemaal even aardig. Maar als een man een vrouw verkracht, zeggen we toch niet meteen dat alle mannen slecht zijn? Nu, op dezelfde manier betekent het bestaan van iemand als Dutroux niet dat alle pedofielen slecht zijn. Een echte pedofiel houdt van kinderen en wil dat die kinderen het fijn hebben. Het is heel goed mogelijk om tegen seksuele contacten van volwassenen met kinderen te zijn, zonder meteen lynch-neigingen en een rood waas voor ogen te krijgen en zonder censuur te willen plegen bij iedere hint in die richting en zonder ruiten te gaan ingooien bij mensen die er anders over denken. Iedere tijd heeft blijkbaar zijn eigen ultieme monster. Wat in de 15e, 16e en 17e eeuw de heks was en in de 19e eeuw de "pederast" (= homo), is bij ons nu de pedofiel. (Zie: zedenangst.) Pedofielen hebben een keer beelden van de prinsesjes (kinderen van Maxima en Alex) op een website gezet, kennelijk om van te genieten. Youp van 't Hek heeft toen een verkapte oproep tot geweld gedaan door te verklaren dat hij best het meubilair van die "kleuterneukers" tot brandhout wilde verwerken. Hij had blijkbaar nog nooit gehoord van het gezegde "Je mag er naar kijken maar aankomen niet", of hij wilde zich gaan bemoeien met de maníér waarop mensen kijken, dus met hun fantasieleven. Stel u nu de volgende situatie voor. Pedofielen zijn vreedzaam bezig met liefdevolle seksuele spelletjes met kinderen. Plotseling wordt de deur opengeramd en komt Youp binnen met een paar kornuiten om het meubilair kort en klein te slaan. Zeg nu eens eerlijk: Wat is erger voor die kinderen? Tja, als je seks natuurlijk het aller- allerergste vindt wat een mens (kind) kan overkomen ... Het collectieve, obligate, politiek-correcte geschreeuw waarmee mensen zich het recht toeëigenen pedofielen te verketteren en geweld tegen pedofielen te gebruiken, is zeer angstaanjagend. Er zijn teveel mensen in onze samenleving vervuld van rancune, tegen zowat alles, die daar een uitweg voor zoeken. (Zie ook: consumptie-samenleving.) Conclusie: Pedojagers, de mensen die pedofilie op hoge toon verketteren, zijn veel grotere engerds dan pedofielen. Pedojagers lijken een beetje op voetbalsupporters. Tegenwoordig vind je onder voetbalsupporters veel lieden die nauwelijks meer belangstelling hebben voor voetbal, maar die eigenlijk alleen uit zijn op knokken ("matten") met supporters van een andere club. Op dezelfde manier zijn er waarschijnlijk veel pedohaters die nauwelijks belangstelling hebben voor het welzijn van de kinderen, maar die vooral uit zijn op relschoppen. (Alle kans dat zij zelf hun kinderen met veel slaag en veel geschreeuw opvoeden.) Zij pikken daarvoor dan laf diegenen eruit die zich het minst kunnen verweren, want ze kunnen verwachten dat niemand het voor de pedofielen zal opnemen. Zonder het te beseffen zijn ze op die manier pionnen in een cultuur-oorlog tussen vrijheid en bekrompenheid. Zoals soldaten in een echte oorlog soms ook nauwelijks weten waarvoor ze vechten, vormen deze relschoppers het voetvolk van de moraalridders die over "seksualisering" klagen. Er heeft een tijdje een (onbetekenend) kleine
politieke partij bestaan, de Partij voor Naastenliefde, Vrijheid
en Diversiteit (PNVD), die (o.a.) van mening was dat liefdevolle
seks met kinderen moet kunnen. Er is geen enkele reden waarom die
partij dat niet had mogen zeggen. Seks met kinderen is strafbaar,
dus dat mag je niet doen en je mag er ook niet toe oproepen, maar
je mag er wèl naar streven dat de wet op dit punt wordt
veranderd. En dan moeten er geen haatcampagnes tegen je worden
gevoerd of je ruiten worden ingegooid. Er is al eens geprobeerd
om de PNVD te laten verbieden. De rechter moest de advocaat er
toen op wijzen, dat ideeën niet strafbaar zijn, iets wat die
advocaat natuurlijk uit zichzelf had moeten snappen. Als je het
niet met die partij eens bent, nou, dan stem je er gewoon niet
op; klaar. Eind 2010 is bij een paar kinderdagverblijven in Amsterdam aan het licht gekomen dat een medewerker een boel kleine kinderen had misbruikt voor het maken van kinderporno. Dat is een nare zaak, maar meteen liepen de pedojagers weer te hoop. In het kielzog daarvan wil justitie nu ook de pedofielenvereniging Martijn gaan onderzoeken, en er gaan zelfs stemmen op om de website van die vereniging uit de lucht te halen, omdat die zogenaamd aanzet tot misbruik. Wat een onzin. Het is nu eenmaal een feit dat er pedofielen bestaan, of je dat nu betreurt of niet. Seks is een erg sterke kracht en daardoor kunnen seksuele gevoelens zich aan alles hechten, ook aan kinderen. Neem je nu pedofielen hun vereniging af, waarin ze tenminste nog een beetje stoom kunnen afblazen en elkaar kunnen steunen, dan zitten ze nog meer in het nauw. De kans neemt dan alleen maar toe dat ze zich echt aan kinderen vergrijpen. Dus uit hysterische zedenangst doe je dan iets wat precies het tegenovergestelde effect heeft van wat je bedoelt. Laat die mensen toch gewoon met rust zolang ze geen strafbare feiten plegen. Veel verstandiger is in dit verband het geluid van Rosanne Hertzberger, columnist van NRC Next. Die schrijft: "Pedofielen bestaan. Hoe dieper we hen in hun overvolle kast jagen, hoe kleiner de stap naar daadwerkelijk misbruik is. Mijn oplossing? Alle pedofielen uit de kast door maatschappelijke acceptatie. Ruimte, bescherming en steun voor niet-praktiserende pedofielen. ... Ik stel reclamespotjes voor, anonieme telefoonlijnen, gespecialiseerde therapie, praatgroepen met lotgenoten, de hele psychologische mikmak om pedofielen te helpen om hun seksualiteit in toom te houden. ... Anders zou je zelfs hun seksuele drang kunnen proberen te stillen met geanimeerde kinderporno, zo echt mogelijk. Hoe gestoord ook, daarvoor worden in elk geval geen kinderlevens geruïneerd." (NRC 16 dec. 2010.) (Zie: kinderporno.)
Penis Er bestaan veel woorden voor het mannelijke geslachtsorgaan, maar ofwel die zijn te medisch, ofwel ze klinken onaangenaam. "Penis" kan er nog enigszins mee door. Veel woorden voor de penis zijn bedoeld als beeldspraak (bijv. "lans"), maar die verwijzen bijna allemaal naar wapens. Dat geeft een naar idee van seks. Mannen zitten vaak in over de grootte van hun edele deel. Meestal ten onrechte. 15 centimeter erectie is de gemiddelde grootte. Dat is dus een stukje kleiner dan je meestal in porno ziet, maar boven de pakweg 12 cm. is er geen enkel probleem. Vaak wordt als troost gezegd dat vrouwen niet geïnteresseerd zijn in de grootte, en: "Beter een kleine die steigert, dan een grote die weigert" en daar zit wat in. Maar feiten zijn feiten: Vrouwen vinden een flinke penis meestal wèl belangrijk, en ook mooi om naar te kijken. Alleen één ding: Vrouwen zeggen vaak dat ze wel een beetje "opgevuld" willen worden bij de seks. Daarvoor is eerder de dikte van de penis van belang dan de lengte. En te lang is ook weer niet goed. Bij een penis van boven de 20 cm. kan de seks voor een vrouw zeer gaan doen, doordat de penis bij de voorwaartse beweging dan te hard tegen de baarmoedermond e.d. stoot. Er zijn mannen bij wie de penis in slappe toestand nauwelijks is te zien, maar die toch een forse erectie kunnen krijgen. Er zijn ook mannen bij wie de slappe penis niet zo gek veel kleiner is dan de stijve. Waarschijnlijk is daardoor het gerucht in de wereld gekomen dat negers "een grote" hebben. Zo van: Als-ie slap al zo groot is, wat zal-ie dan stijf wel niet zijn? Maar als een slappe penis al groot is, betekent dat gewoonlijk dat er bij een erectie niet zo gek veel meer bijkomt. Ook blanke mannen kunnen trouwens een lange slappe penis hebben.
Pil "De pil" is een medicijn dat ingrijpt in de hormoonhuishouding van de vrouw, waardoor zij niet meer bevrucht kan worden en dus niet zwanger kan raken. Toen de pil begin jaren '60 beschikbaar kwam, werd daar door de toenmalige moraalridders zeer zorgelijk over gedaan, zoals altijd als het over seks gaat. Als reactie daarop is veel onderzoek gedaan, waardoor de pil nu het best onderzochte medicijn ter wereld is. Uitkomst: de pil is een van de veiligste medicijnen die er bestaan. Er bestaat geen medicijn dat helemaal zonder bijwerkingen is. Normaal zal de geilheid (het "libido") van een vrouw een zekere golfbeweging vertonen, in die zin dat zij gedurende bepaalde perioden van de dag of de maand meer ontvankelijk is voor seks. Een bijwerking van de pil kan zijn, dat die golfbeweging wordt afgevlakt. Door de beschikbaarheid van de pil heeft de vrouw de macht gekregen over de voortplanting. Dat heeft enorm bijgedragen tot de emancipatie. Door anticonceptie, en vooral door de pil, is seks nu verregaand losgekoppeld van de voortplanting. Dat is een grote bevrijding, vooral voor de vrouw, want die hoeft nu niet meer voortdurend bang te zijn voor zwangerschap. Weliswaar hebben de mannen er eerder van geprofiteerd, maar nu beginnen de vrouwen ook hun seksuele vrijheid op te eisen (of, zoals dat wel heet: "zich te profileren als sekssubject"). Zeer tot ongenoegen van de moraalridders. Het geklaag over "seksualisering" (en het geschreeuw van de radicale moslims) is dan ook vrijwel alleen maar een reactie op de seksuele vrijheid van de vrouw. De pil helpt alleen tegen zwangerschap, niet tegen geslachtsziekten. In verband met die laatste wordt tegenwoordig gewoonlijk een condoom gebruikt. Je zou kunnen redeneren, dat dit de pil overbodig maakt, in ieder geval voor losse sekscontacten. Maar een "dubbele beveiliging", pil plus condoom, is natuurlijk nog beter dan een enkele. Waarschuwing: In combinatie met antibiotica wordt de pil onbetrouwbaar. Zo nu en dan wordt er gesproken over een pil voor de man. Al tientallen jaren wordt af en toe gezegd dat die eraan zit te komen, maar gewoonlijk hoor je daar dan verder niets meer over. Het probleem met een pil voor de man is, dat de vrouw het risico op zwangerschap loopt. De man kan wel zeggen dat hij de mannenpil gebruikt, maar hoe weet de vrouw of ze hem kan geloven? Ze moet dus toch haar eigen verantwoordelijkheid nemen, maar als ze dat doet, is een mannenpil overbodig. Alleen binnen een vaste relatie zou een pil voor de man van nut kunnen zijn, maar in de meeste gevallen kan met een kleine medische ingreep hetzelfde resultaat worden bereikt: vasectomie ("sterilisatie"), het onderbreken van de zaadleiders.
Plastische chirurgie of kosmetische chirurgie Dit zijn medische operaties die niet nodig zijn om gezondheidsredenen, maar die tot doel hebben het lichaam mooier te maken, althans meer aan te passen aan een gekoesterd ideaalbeeld. Op zich weinig op tegen, maar er is een trend die ons zorgen moet baren. Prachtige jonge meiden laten in zich snijden, alleen maar omdat ze grotere borsten of kleinere kutlippen willen hebben. Doodzonde. Waarom zou je (lelijke) grote borsten willen hebben als je prachtige kleine borsten hebt? In Amerika mag dan alles om grote tieten draaien, maar er zijn heus genoeg mannen die veel liever móóie dan grote borsten zien. En wat de kutlippen betreft, het is nergens voor nodig om die terug te snoeien, want die zijn nu eenmaal zeer variabel, zonder dat daar iets mis mee is. De vreemde vormen die de kutlippen soms hebben, vooral de binnenste labia, zijn zelfs wel geil om te zien. Snijden in de geslachtsorganen kan bovendien de seksuele gevoeligheid verminderen. Eveneens doodzonde. Maar als vrouwen van, zeg, boven de 40 hun vet laten wegzuigen, hun borsten wat laten verstevigen en hun oogleden wat laten straktrekken, moeten ze dat zelf weten. Hooguit kun je zeggen: "mens, doe niet zo overdreven, je ziet er toch goed genoeg uit." Dat wòrdt trouwens al vaak gezegd, door mannen. Vrouwen laten zulke ingrepen vooral voor zichzelf doen; van de mannen hoeft het niet zo nodig. (Overigens zijn er ook wel mannen die zich laten bijwerken, bijvoorbeeld de wallen onder hun ogen laten verwijderen.) Plastische chirurgie pakt dan ook lang niet altijd goed uit voor een relatie; het komt voor dat de man zegt: Ik hield van je zoals je was, nu ben je een beetje een vreemde voor me. Er zijn ook al gevallen bekend waarbij de vrouw na plastische chirurgie weer zoveel zelfvertrouwen had en zich weer zo jong voelde, dat ze nu ook weer ging stappen en feesten en daarbij haar man en kinderen verwaarloosde. (Zie ook: oud.) Kosmetische/plastische chirurgie is vooral een welvaartsverschijnsel. Het kan en de mensen hebben het geld ervoor. Maar vergeet één ding niet: Je kunt laten snijden en straktrekken wat je wilt, maar je wordt tòch ouder en dat blijft heus zichtbaar. Dat kan vooral vreemd uitpakken als je wat hebt overdreven. Dan zien mensen die naar je kijken dus een oudere persoon met zogenaamd jonge onderdelen.
Polyamorie Polyamorie, of op z'n Engels polyamory, is een moeilijk woord voor het verschijnsel dat mensen van meerdere partners tegelijk houden. Dat kan natuurlijk en het past een ander niet om daar een (moralistisch) oordeel over te hebben. Bij polyamorie gaat het (anders dan bij polygamie) om gelijkwaardige partners, die er buiten hun relatie nog andere partners op na houden. Er wordt soms voor gepleit om een huwelijk van meer dan twee partners wettelijk mogelijk te maken. Maar in een situatie van gelijkwaardigheid kunnen die extra partners zelf ook weer andere relaties hebben en zo kunnen in principe hele netwerken ontstaan. (Zie ook: aids.) Het valt moeilijk te zien hoe dat in termen van een wettelijk huwelijk te vangen zou zijn. Het ligt veel meer voor de hand dat mensen hun relaties op hun eigen manier vormgeven buiten de wet om. Niet zozeer het huwelijksrecht als wel het erfrecht moet worden aangepast, wat vooral wil zeggen dat de idioot hoge successierechten omlaag moeten. (Op grond waarvan meent de staat eigenlijk na iemands dood het grootste deel van zijn geld te mogen inpikken? Ja, zeggen ze dan, de erfgenamen hebben er niets voor hoeven doen. Nee, de staat wèl, zeker?) Dan kunnen mensen hun geld bij testament nalaten aan wie zij willen, zonder dat er een absurd verschil in successierechten optreedt tussen wettelijk erkende en niet-erkende partners.
Polygamie Vanouds bestaat in vele samenlevingen de polygamie (vroeger ook wel veelwijverij genoemd), waarbij één persoon met meerdere partners getrouwd is. Polygamie is een geslachtsneutrale term, maar het gaat bijna altijd om één man met meerdere vrouwen (polygynie), waarbij de man de baas is. Bij enkele kleine volken komt ook het omgekeerde voor, één vrouw met meerdere mannen (polyandrie). In het westen kennen we officieel alleen het monogame huwelijk. (Zie: monogamie.) In Nederland is polygamie verboden, maar toch komt het voor en nog legaal ook, hoe gek dat ook klinkt. Er zit namelijk een "gat" in de wet. Er bestaat een optieregeling in de Rijkswet op het Nederlanderschap. Op grond daarvan kunnen mannen die in hun land van herkomst polygaam zijn, toch Nederlander worden (d.w.z. een dubbele nationaliteit krijgen). Het is niet bekend om hoeveel gevallen het hierbij gaat. Alleen al in Amsterdam om enkele honderden.
Pooiers Pooiers of souteneurs zijn mannen die prostituees voor zich laten werken en het grootste deel van de verdiensten opstrijken. Toen de prostitutie nog illegaal was, waren pooiers vaak nodig om de hoeren te beschermen. Tegenwoordig is dat niet of nauwelijks meer nodig. De pooiers van tegenwoordig zijn gewoonlijk vrouwenhandelaars. Daarnaast heb je het verschijnsel van de loverboy. (Zie verder: prostitutie.) (Zie verder: vrouwenhandel.) (Zie verder: loverboy.)
Pornificatie (Meestal ten onrechte pornoficatie genoemd) Meisjes kleden zich sexy en lopen met blote buikjes; ze flashen op party's hun tieten, dansen zonder slipje en laten zich onder hun rokje filmen, of dansen naakt en imiteren neukbewegingen; ze kleden zich uit en spelen met hun kutje voor de webcam. Leuk toch? (Mits er geen dwang aan te pas komt.) Als meisjes hun vrijheid nemen, doen ze kennelijk zulke dingen. Maar er zijn mensen die bij alles wat naar bloot zweemt, meteen "porno" roepen. "Die meisjes spelen met de codes van de porno", heet het en dat wordt dan "pornificatie" genoemd. Dat is dus alleen maar een manier om leuk, sexy gedrag van meisjes in het verdomhoekje te kunnen schuiven. Vervolgens wringt men zich in allerlei bochten om aan te tonen dat porno heel slecht is. "Vrouwvijandig" zelfs, want dat woord ligt goed in de markt, dat is heel "politiek correct". Als je zo'n betoog gaat samenvatten, staat er dus: "Omdat porno slecht is, moet de vrijheid van meisjes worden beperkt." Maar zulke flauwekul, daar moeten we niet intrappen. Merk op dat het bij dit soort zaken alleen maar om de vrijheid van meisjes gaat, niet om die van jongens. Het is gewoon, leuk pubergedrag, dat bovendien deels nog van alle tijden is ook. En zòrgelijk dat er wordt gedaan. Oh oh oh, wat is het toch erg met die jeugd van tegenwoordig. (Zie: jongeren.) Maar om met Jan Mulder te spreken: "Waar gáát dit over?" (DWDD 2 dec. 2008) Je ziet dat de mensen die het woord "pornificatie" gebruiken, er alles aan gelegen is om vol te houden dat porno heel slecht is. Want als porno niet slecht is, wat zou er dan mis zijn met "pornificatie"? Dan zou hun hele betoog in het luchtledige komen te hangen. De woorden "pornificatie" en "seksualisering" kunnen min of meer door elkaar worden gebruikt, want daar wordt ongeveer hetzelfde mee bedoeld.
Porno In porno (voluit: pornografie = vuilschrijverij) wordt seks openlijk vertoond. Nou èn ...? In veel films wordt openlijk getoond dat mensen elkaar doodschieten, opblazen, in stukken hakken. Is dat minder erg om te zien dan mensen die fijne dingen met elkaar doen? Als je christenen vraagt wat ze tegen porno hebben, zullen ze tegenwoordig vaak antwoorden, dat porno "vrouwonvriendelijk" is en een verkeerd beeld geeft van vrouwen. Nu stonden christenen nooit zo erg bekend om hun vrouwvriendelijkheid, dus dat ze dat argument nu hier gebruiken, klinkt een beetje verdacht. In feite bedoelen ze natuurlijk gewoon dat ze tegen het vertonen van seks zijn. We horen ze bijvoorbeeld nooit over het vrouwbeeld in geweldfilms, waarin vrouwen toch regelmatig worden voorgesteld als zwakke wezens die beschermd en gered moeten worden (of ook wel - het andere uiterste - als nietsontziende killers). Het beste commentaar is misschien wel gegeven door Bree Olson, zelf pornoster: "Vrouwonvriendelijk? Dat is voor mij geen issue. Wat moet ik daarmee? Als mensen die nooit op een pornoset zijn geweest dat denken, dan doen ze dat maar. Ik maak me er niet druk over." (Foxy, okt. 2008.) Als mensen worden gedwongen om mee te doen aan het maken van pornofilms, is dat natuurlijk fout. Maar in z'n algemeenheid is het onzin om porno als "vrouwvijandig" te zien. Soms is porno zelfs vrouwvriendelijk, namelijk daar waar seksfilms duidelijk laten zien dat vrouwen ook van seks (mogen) houden en dat ze zelf bepalen wat ze fijn en geil vinden en wat ze willen doen met een man. (Dus daar waar ze vrouwen tonen als "sekssubject".) Merkwaardig genoeg valt er maar zelden iemand over het beeld van de man in pornofilms. Die man moet altijd "groot geschapen" zijn en altijd een erectie kunnen krijgen. Is porno eigenlijk niet eerder manvijandig dan vrouwvijandig? Er zijn tegenwoordig ook vrouwen die porno maken. In Amerika worden die soms uitgemaakt voor "female chauvinist pigs", want om de een of andere reden vinden de armoedigen van geest dat seks niet mag, maar schelden wèl. Porno is in Nederland begin jaren '70 gelegaliseerd, in navolging van Denemarken. Terecht, want niemand heeft het recht een ander voor te schrijven waar hij (niet) naar mag kijken. Maar eigenlijk was het al te laat, want doordat porno eerst verboden was, was die in handen gekomen van louche figuren, die zich niet om kwaliteit bekommerden. Het resultaat was (en is vaak) plat en ordinair. (Dat is een esthetisch, geen moreel oordeel.) Kan het dan ook anders? Jazeker. Als het gaat over horror of SF-films, snapt iedereen dat er goede en slechte horror- en SF-films zijn, de zogenoemde A- en B-films. En op precies dezelfde manier bestaan er ook goede en slechte pornofilms. Door de komst van de video werd porno gepopulariseerd, doordat het nu mogelijk was porno thuis te maken en te bekijken. Mensen filmden zichzelf en elkaar, waardoor porno reëler werd, met meer echte emoties. En je hoefde er niet meer voor naar duistere zaaltjes. Daardoor is porno gewoon geworden. Er kleeft minder een stigma aan dan vroeger en porno-actrice is bijna een normaal beroep geworden. In ieder geval is het al zo, dat sommige porno-actrices trots zijn op hun werk en de ambitie hebben er de beste in te worden. Vrouwen kunnen er ook openlijk voor uitkomen dat ze graag porno-actrice willen worden. Het internet heeft dit alles nog eens enorm versterkt. Maar door de economische druk die van internet uitgaat, is de traditionele porno onder druk komen te staan. Op internet moet iedereen, om zich te kunnen handhaven, zijn eigen niche vinden. Een van de effecten daarvan is, dat zo ongeveer elk deelpubliek aan zijn trekken kan komen, óók degenen die liefdevolle kwaliteitsporno willen. Porno is in zekere zin een (lach-)spiegel van de mensheid. Als de meeste porno vulgair is, betekent dit, dat de meeste mensen (mannen) vulgair zijn. Dat is akelig, maar als we daar iets aan willen doen, heeft het geen zin om de spiegel kapot te slaan of weg te stoppen. Terwijl porno traditioneel voor mannen was bedoeld, wordt er nu ook porno voor vrouwen gemaakt. Vrouwen hebben immers ook seksuele verlangens en fantasieën en ze willen ook best zichzelf opwinden door naar iets te kijken. Dat wordt tegenwoordig in brede kring erkend en porno voor vrouwen is daar een uiting van. Omgekeerd sterkt deze porno de vrouwen ook weer in dit zelfbeeld. Als je vrouwen vraagt of er verschil is tussen porno voor mannen en porno voor vrouwen, komt daar gewoonlijk uit dat vrouwen echte emoties willen zien. Vrouwen willen dat degenen die seks hebben, daar duidelijk van genieten en niet alleen maar liggen te acteren voor de kijker. Maar, zoals niet vaak genoeg kan worden gezegd, gemiddelden zeggen niets over individuen. Er kunnen dus best vrouwen zijn die er anders over denken. Omgekeerd zijn er ook mannen die op een "vrouwelijke" manier tegen porno aankijken. Een voorbeeld: Vrouwen hebben vaak een hekel aan het cliché-matige gehijg in pornofilms, helemaal als dat gehijg er ook nog eens kunstmatig onder is gemonteerd terwijl je tegelijk kunt zien dat de meisjes in de film helemaal niet hijgen. Nu, er zijn mannen die daar net zo'n grote hekel aan hebben en voor wie dat eveneens een afknapper is. In maart 2011 heeft het blad Viva een dvd uitgebracht met "porna", vrouwvriendelijke porno. Kennelijk bedoeld als voorbeelden, want de Viva zegt uitdrukkelijk tegen de lezeressen dat ze zelf mogen bepalen wat ze onder "porna" verstaan. Och, er zullen vast wel mensen zijn voor wie dit precies de juiste porno is, en in die zin kun je het als een aanwinst beschouwen. Maar echt veel nieuws biedt de Viva niet; zoals gezegd: er bestaat al lang vrouwvriendelijke porno. Goede porno gaat over echte seks waarvan echt wordt genoten. Maar als mensen doen wat ze fijn vinden, is dat niet altijd bruikbaar voor een film, terwijl je er als kijker toch ook iets aan moet hebben. De uitdaging bij goede porno is, om die twee vereisten met elkaar te combineren. Porno kijken is heel gewoon geworden. Er zijn nog altijd vrouwen die het hun partner kwalijk nemen als hij naar porno kijkt, maar kom op zeg, laat hem toch. Het betekent heus niet dat jij tekortschiet, of dat hij minder van jou zou gaan houden. Hij gaat jou heus niet vergelijken met de vrouwen op de dvd, want jij bent echt. Hij vindt die porno-meisjes misschien mooi en/of geil, maar voor jou vóélt hij (bovendien) iets. Porno is tegenwoordig soms big business. Tja, wat niet? Waarom is dat alleen bij porno erg? De meeste jongeren krijgen een flink deel van hun seksuele voorlichting uit de porno. Heeft dat een slechte invloed? De beste reactie is die van een bijna 16-jarige jongen, geciteerd door zijn moeder: "Hoezo? Ik vind het juist taboedoorbrekend. Je praat er daardoor makkelijker over met vrienden of met je vriendin." (NRC 29 nov. 2008.) In feite is dat de beste manier om met porno om te gaan: erover praten. Dan worden de irrëele aspecten van porno vanzelf gecorrigeerd. Porno is er om je bij af te trekken; daarnaast heb je de realiteit en die is heel anders. Dat weten jongeren ook wel. Wat dat betreft hoort porno meer thuis in het rijk der fantasieën. (Zie: fantasie.) Fantasieën hoeven niet politiek correct te zijn; porno ook niet. Als je vindt dat porno een verkeerd beeld geeft van seks, van meisjes, van jongens, is er maar één goed antwoord: Zorg dat er dan ook góéde porno wordt gemaakt. Het is net als met vrijheid van meningsuiting in het algemeen: Er worden zo nu en dan verschrikkelijke meningen verkondigd. Dan gaan we (als het goed is) niet de vrijheid van meningsuiting inperken, maar dan gaan we daar andere meningen tegenover stellen. (Als je porno aanvalt op de ideeën die erin zijn vervat, zie je kennelijk porno ook als meningsuiting; dan moet je porno ook behandelen zoals elke meningsuiting. In feite is porno beeldende kunst en/of literatuur; dat zijn inderdaad vormen van meningsuiting.) Slechts in extreme gevallen is een verbod op z'n plaats. Goede porno bestaat overigens al lang, maar misschien moet er nog wat meer propaganda voor worden gemaakt. Om één voorbeeld te noemen: het blootblad "Seventeens Amateur". Niet alles in dat blad is goed, maar er staan o.a. brieven/verhalen van meisjes in, die ook echt zijn geschreven vanuit het perspectief van meisjes. De schrijfsters zijn geëmancipeerd en zelfbewust. (Geen seksobject, maar sekssubject. Zie: seksobject.) Die verhalen laten heel duidelijk zien wat die meisjes van seks en van jongens verwachten. (Of die verhalen echt zijn of nep, doet er in dit verband niet toe, want het gaat niet om wie ze schrijven, maar om wat erin staat.) Dat is porno waarin prima voorlichting wordt gegeven. Niet nadrukkelijk, maar verpakt in verhaaltjes, tussen de regels door; dat is misschien wel de beste manier. In plaats van porno te verketteren of er zorgelijk over te doen, moeten we er juist blij mee zijn. Veel porno mag dan plat en smakeloos zijn, daarnaast is er ook een rijke schat aan prachtig materiaal. Kijk maar eens op websites als femandjoy.com, of nudeandbeach.com (om slechts twee voorbeelden te noemen) en zie hoe de vrouw hier in al haar glorieuze schoonheid wordt getoond. Iedereen kan daar nu vrij kennis van nemen, dus niemand hoeft meer onwetend te zijn over seks en er hoeft niet meer broeierig over te worden gedaan. Fantastisch. Doe er niet moeilijk over, maar geniet ervan. Leve de seksualisering!
Prostitutie Een prostituee of hoer heeft van seks haar beroep gemaakt. Er zijn ook mensen die er hun beroep van hebben gemaakt om reclameboodschappen in elkaar te zetten (ongeacht of ze het met de inhoud eens zijn of niet). Ambtenaren schrijven rapporten met daarin de mening van de minister, ongeacht hun eigen mening. Een hoer verhuurt haar kut, een reclamemaker of een ambtenaar verhuurt zijn hersenen. Is het ene erger dan het andere? Als we afscheid nemen van het idee dat seks iets heel ergs is, schept dat ruimte voor een nuchtere kijk op prostitutie. Door de eeuwen heen hebben de moraalridders de prostitutie willen verbieden. Dat heeft nooit iets anders opgeleverd dan onheil voor de dan rechteloos gemaakte hoeren. Dat verbieden gebeurde in het verleden altijd door (christelijke) partijen die niet veel op hadden met de rechten van de vrouw, maar tegenwoordig willen ook (prikkeldraad-)feminsten de prostitutie verbieden (zoals bijv. in Zweden). (Zie: feminisme.) Gelukkig is de prostitutie in Nederland nu gelegaliseerd. Dat wil niet zeggen dat de toestand nu ideaal is. Er komt nog steeds uitbuiting van de vrouwen voor, maar er zou nu langzamerhand aan verbetering kunnen worden gewerkt. Op voorwaarde dat de politici ophouden telkens weer maatregelen te overwegen die alleen maar het leven van de hoeren moeilijker maken in plaats van beter en die hen alleen maar vaster in de handen van vrouwenhandelaars drijven. Er wordt soms gezegd, dat de legalisering van de prostitutie is mislukt. Dat klopt in zoverre, dat de prostitutie veel te veel in handen van criminelen is en dat heeft vooral te maken met de komst van buitenlandse vrouwen. Criminelen laten zich hun goudmijn natuurlijk niet zomaar ontnemen, ook niet door legalisering. De gemeente Amsterdam probeert de macht over de Wallen terug te veroveren op de georganiseerde misdaad. Daartoe zijn o.a. maatregelen afgekondigd of in overweging, die vooral tegen de pooiers/vrouwenhandelaars zijn gericht, zoals een straatverbod. Dat zijn maatregelen die best eens succes zouden kunnen hebben, mits ze consequent worden gehandhaafd over een langere periode. Maar is er over dit beleid eigenlijk van te voren overleg gepleegd met de hoeren zelf? Heeft hun belangenorganisatie "De Rode Draad" op voet van gelijkheid mogen meepraten? Aangezien de prostituees de mensen zijn die beschermd moeten worden, zou dat wel voor de hand hebben gelegen. Amsterdam zou er ook van kunnen uitgaan, dat de hoeren zelf het meest deskundig zijn inzake hun beroep. Helaas toont Amsterdam (en niet alleen Amsterdam) zijn moralistische kant door toch ook te proberen de hoeveelheid prostitutie (het aantal "ramen") terug te dringen. Daarvoor wordt o.a. gebruik gemaakt van de wet-Bibob, op grond waarvan aan een exploitant bij vermoeden van criminele activiteiten een vergunning kan worden geweigerd. Daarmee treedt de overheid buiten zijn boekje, want de overheid hoort niet alleen op grond van een vermoeden op te treden. De exploitant moet dan gaan bewijzen dat hij niet bij criminele activiteiten betrokken is. (Een onmogelijke zaak; je kunt nooit bewijzen dat iets níet het geval is. Juristen noemen dat de probatio diabolico, het duivelse bewijs.) Wat in het strafrecht nooit zou kunnen, is hier in het bestuursrecht eventjes gauw ingevoerd: de omgekeerde bewijslast. De wet-bibob legt teveel macht in handen van heel weinig ambtenaren en werkt daardoor corruptie in de hand. Ook sommige burgemeesters zelf, die er toch mee moeten werken, vinden de wet-Bibob "een gedrocht". De minister gaat de wet nu herzien, maar dat komt erop neer dat de burgemeesters het "bewijsmateriaal" van het bureau bibob mogen inzien. De burgemeesters zijn daar niet blij mee. Als wij in feite het bewijs moeten gaan leveren, zeggen ze, zullen we geen zin meer hebben om de wet-bibob toe te passen. Nou, dat is dan mooi. Of het zal helpen, is nog maar de vraag. Door het aantal ramen terug te dringen, tref je sommige exploitanten. Door schaarste aan ramen gaat dan de prijs omhoog, waardoor het voor de hoeren moeilijker wordt voldoende te verdienen. (Iets wat ook nog wordt verergerd doordat de buitenlandse hoeren soms "onder de markt" gaan zitten.) De kans bestaat dat de hoeren door deze maatregelen ondergronds gaan en zich verspreiden, iets wat altijd slecht uitpakt voor de betreffende hoeren. "De Rode Draad", de belangenorganisatie van de hoeren, is van mening dat werken achter ramen relatief veilig is, vanwege de overal aanwezige ogen. Door de hoeren ondergronds te drijven, wordt het werk dus veel onveiliger. Verspreiding van de hoeren leidt ook tot meer misverstanden, als meisjes mannen aanspreken, of mannen meisjes aanspreken, die dat niet willen. Concentratie in een "red light district" is veel beter. Met minder ramen tref je de echte criminelen nauwelijks, want die opereren in internationale netwerken en kunnen zich ook gemakkelijk verspreiden. Grote kans dat de hoeren dan alleen maar vaster in hun armen worden gedrukt. Zo kan het er op uitdraaien dat Amsterdam straks de hoeren bestrijdt in plaats van de criminelen. Gelukkig hebben al een paar gemeenten bakzeil moeten halen bij de rechter, precies vanwege die omgekeerde bewijslast. Niet alleen Amsterdam, maar ook bijvoorbeeld Alkmaar. Meer succes bij het bestrijden van de criminaliteit en het beschermen van de hoeren kan misschien worden verwacht van een betere samenwerking tussen fiscus, arbeidsinspectie, vreemdelingenpolitie en gemeente. (Zie ook: vrouwenhandel.) Landelijk ligt er nu een wetsontwerp voor een vergunningenstelsel voor prostituees. Af en toe horen we zelfs het idee om hoerenlopers die naar hoeren zonder vergunning gaan, strafbaar te stellen (zoals in Zweden). Je hoeft geen helderziende te zijn om te voorspellen dat zo'n stelsel grandioos gaat mislukken. De prostitutie laat zich niet indammen door vergunningen. Een klein deel van de prostitutie laat zich misschien reguleren, maar het grootste deel zal ondergronds gaan en in hotels gaan werken e.d.. Het effect van de wet zal dus zijn, dat de prostitutie, hoewel officieel legaal, via een omweg weer illegaal wordt, waarmee dus ook alle problemen van vroeger terugkomen. De slachtoffers zullen, zoals altijd, de hoeren zijn. Ook wordt een vergunningenstelsel voor pooiers overwogen. Dat is belachelijk. Pooiers verrichten per definitie strafbare feiten; daar moeten ze natuurlijk nooit vergunning voor krijgen. Bovendien is het heel moeilijk om een wettelijk sluitende definitie van "pooier" te formuleren. Hoeren hebben vaak een gewone partner die hen niet slaat en afperst en dwingt tot werken, die, kortom, geen pooier is in de gebruikelijke betekenis. Hoe wil de gemeente onderscheid maken tussen echte pooiers en gewone partners? Prostitutie is de laatste jaren steeds meer onzichtbaar geworden, doordat ze zich voor een flink deel heeft verplaatst naar sekssauna's, escortbureaus, massagesalons e.d., die via internet te vinden zijn. Dat hoeft geen ongunstige ontwikkeling te zijn, want dat betekent ook dat de prostitutie wat meer status krijgt en dan is er gewoonlijk wat minder ruimte voor maffia-praktijken. Maar het is moeilijk hier echt iets zinnigs over te zeggen. De regering wil al deze bedrijven "seksbedrijven" noemen en vergunningplichtig maken. Maar er is ook nog de categorie "thuiswerkers". Het effect zal natuurlijk zijn dat iedereen "thuiswerker" wordt. De "Wet op de seksinrichtingen", waarin prostitutie werd gelegaliseerd, heeft als onbedoeld bijeffect, dat het mensen die als seksueel gelijkgezinden bijeen willen komen, moeilijker wordt gemaakt. Bijvoorbeeld SM-ers kunnen moeilijk een soosruimte vinden waar zij gezamenlijk kunnen "spelen", want dan zeggen de ambtenaren, die hun handen er liever niet aan branden: "Tja, SM, dat is toch seks." Dan beschouwen ze de soosruimte als een seksinrichting en dan moet die soosruimte aan alle eisen voor een bordeel voldoen. Wat een onzin: een soosruimte is toch heus iets heel anders dan een bordeel. Zo wordt het begrip "seksinrichtingen" opgerekt tot waar het niet voor is bedoeld. Zoiets heet "onbehoorlijk bestuur". Maar die fout is nauwelijks meer terug te draaien, want het rijk heeft de beslissingsmacht uit handen gegeven aan de gemeenten. Zo werkt een wet die als een stukje bevrijding was bedoeld, de vertrutting in de hand. We horen zo nu en dan, dat mannen (in hogere functies) worden gechanteerd met hun hoerenbezoek. Raar, dat ze zich daarmee laten chanteren. Ze zouden ook kunnen zeggen: "Ja, ik ben naar een hoer geweest. Nou èn ..?"
Puberteit De puberteit is de leeftijd waarop het lichaam een snelle groei doormaakt en waarop de geslachtskenmerken zich ontwikkelen, dus waarop de verschillen tussen jongens en meisjes groter worden en jongens en meisjes seksueel belangstelling voor elkaar krijgen. In het Nederlands onderscheiden we twee fasen: de puberteit en de daaropvolgende adolescentie. In het Engels worden beide aangeduid met "adolescence". De puberteit is berucht vanwege de moeilijkheden die de opgroeiende jongeren dan soms hebben met hun ouders. Gewoonlijk krijgen de hormonen daarvan de schuld en uit nieuw hersenonderzoek blijkt dat ook de ontwikkeling van de hersenen invloed heeft. Deze nadruk op hormonen en hersenen past geheel binnen de heersende mode, waarin men probeert alles terug te voeren op de genen, dus op erfelijke factoren, algemener gezegd: op de biologie. (Ook het boek "Wij zijn ons brein" van Dick Swaab past in die mode.) In de jaren '70 van de vorige eeuw lag de nadruk juist op de maatschappij. Op de lange termijn is daar een pendule-beweging in te zien: nu eens ligt de nadruk op sociale factoren, dan weer op biologische factoren. Beide visies zijn echter eenzijdig. Ook bij pubers is het zo, dat de nadruk op de biologie, op hormonen en hersenen, de aandacht afleidt van sociale factoren. Het is lekker comfortabel om bij ruzies met je opgroeiende kroost te kunnen zeggen, "o, het ligt aan de hormonen, of aan de hersenen"; dan hoef je je niet af te vragen of die pubers misschien gewoon gelijk heben. Het komt namelijk nogal eens voor, dat pubers een uitgesproken gevoel voor rechtvaardigheid hebben. Ruzies gaan er vaak over, dat ze zich onrechtvaardig behandeld voelen, bijvoorbeeld als ze een straf krijgen die in hun ogen veel te zwaar is voor het gepleegde vergrijp. Ruzies gaan er ook vaak over dat ze te weinig vrijheid krijgen naar hun zin; ze rebelleren dan tegen verboden die ze als onredelijk zien, of tegen inbreuken op hun privacy (zoals in hun computer rondneuzen). In beide soorten ruzies zouden de pubers best eens gelijk kunnen hebben. Pubers hebben het ook feilloos door als ouders zich niet aan hun eigen mooie woorden houden. Dus hersenen en hormonen, allemaal tot je dienst, maar het gedrag van de ouders doet er ook een heleboel toe. Pubers zullen over het algemeen redelijke verboden wel accepteren, vooral als ze merken dat de ouders geen onredelijke verboden opleggen en niet moeilijk doen over seks en softdrugs en laat thuiskomen. Natuurlijk kan er meningsverschil zijn over wat redelijk is en wat niet, maar als de ouders openstaan voor argumenten en niet alleen maar macht willen uitoefenen, hoeft daar geen ruzie van te komen. Pubers, vooral jongens, zijn geneigd risico's te nemen, maar dat ligt niet alleen aan hun hersenen, maar ook aan "mee willen doen" met anderen, "erbij willen horen", dus aan groepsdruk. Als ouders riskant gedrag verbieden, is dat voor pubers wel degelijk een sterke reden om zich aan zo'n verbod te houden. Helaas bestaan er ouders die riskant gedrag juist aanmoedigen, bijv. alcohol-gebruik. Een van de grootste conflictpunten betreft het tijdstip waarop jongeren thuis moeten zijn na een avond stappen. Maar het is niet nodig om er een machtsstrijd van te maken. In plaats van een strak tijdstip op te leggen en straf te geven bij te laat thuiskomen, kun je ook vragen hoe laat ze ongeveer thuis denken te zijn en afspreken dat ze even opbellen als het later wordt, zodat je je niet ongerust hoeft te maken. Een bekend cliché is, dat jongeren zich tegen hun ouders afzetten en dat er een "generatieconflict" zou bestaan. Dat is echter een misverstand. Jongeren zetten zich hoogstens in die zin tegen hun ouders af, dat ze meer vrijheid willen. In overgrote meerderheid volgen jongeren echter het voorbeeld van hun ouders en zijn ze alleen radicaler. Dus als er thuis negatief wordt gesproken over homo's of pedofielen, dan heb je kans dat de pubers, adolescenten en jong-volwassenen bij deze mensen de ruiten gaan ingooien. De kans dat de bankiers die ons nu in de crisis hebben gestort, kinderen waren van hebzuchtige ouders, is veel groter dan bij greenpeace-activisten. Als de ouders in politieke zin links of rechts zijn, zullen de jongeren dat ook zijn; niet altijd, maar in overgrote meerderheid. Niks generatieconflict. Het spreekwoord zegt het al: "Zoals de ouden zongen, piepen de jongen." Met dien verstande dat de "jongen" tegenwoordig eerder schreeuwen dan piepen. Een mode-woord van de laatste jaren is "identiteit". Pubergedrag wordt wel gezien als een manier waarop jongeren "hun identiteit ontdekken". Kan zijn, maar gewoonlijk hebben kinderen lang voor die tijd al een duidelijk identiteitsgevoel. Als kleuter al. Een van de klachten van de moraalridders is, dat pubers te jong aan seks gaan doen, want "dan kunnen ze de gevolgen van hun daden nog niet goed overzien". Inderdaad, dat kunnen ze vaak niet. Maar je zult de volwassenen de kost moeten geven die dat óók niet kunnen. (En die mogen gewoon minister worden.) Goed, en dan maken die jongeren fouten; dat is dan jammer. De fouten van de volwassenen zijn gewoonlijk veel erger. Trouwens, de hele teneur van dit manifest is: vergeet nu eens dat rare idee dat seks iets héél engs zou zijn. Als we daarvan uitgaan, hoe erg is het dan precies dat jongeren fouten maken met seks? Is dat erger dan dat ze op ander gebied fouten maken? Maken ze in het verkeer nooit fouten? En ...? Houden we ze daarom maar liever thuis? Nee, in het verkeer zetten we ze, als we erg bang zijn, een helm op. Op dezelfde manier kunnen we ze bij seks een condoom geven.
|